او انسان با كرامتى است كه از سرزمين ايران به عشق رسيدن به حقيقت به عنايت و هدايت حق به مدينه آمد و در آنجا به محضر منوّر رسول خدا صلى الله عليه و آله مشرّف و قلب الهى اش به نور اسلام منوّر و پس از مدتى اندك مراحل ايمان و منازل عرفان را طى كرد و به حقايق قرآن مجيد آراسته شد.
پيامبر بزرگ صلى الله عليه و آله درباره آن مرد الهى فرمود:
سَلْمانُ مَنَّا اهْلَ الْبَيْتِ.
سلمان از ما اهل بيت است.
و نيز در روح او و شخصيت والاى قلبى و فكريش فرمود:
سَلْمانُ بَحْرٌ لا يُنْزَفُ وَكَنْزٌ لا يَنْفَدُ.
سلمان دريايى است كه خشك شدنى نيست و گنجى است كه تمام نمى شود.
اميرالمؤمنين عليه السلام او را لقمان امت و حضرت صادق عليه السلام وى را برتر از لقمان حكيم دانسته است.
از براى ايمان ده درجه است و سلمان وجود خود را به درجه دهم رساند و مقامى برتر از مقام اصحاب همه انبيا به دست آورد.
براى او علم بلايا و منايا بود و بارها امين وحى به وسيله پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله سلام حضرت احديّت را به وى ابلاغ كرد.
او در راه ايمان به انواع شدايد و حوادث و بلاها دچار شد، ولى خم به ابرو نياورده و در راه دوست با تمام وجود صبر كرد و استقامت ورزيد.
او وقتى در جمعى نسبت به اصل و نسبش مورد پرسش واقع شد در جواب فرمود:
من سلمان فرزند بنده خدايم، گمراه بودم به بركت محمّد هدايت يافتم، فقير بودم به بركت محمد غنى شدم، برده بودم به بركت محمّد آزاد شدم، اين است حسب و نسب من!
برگرفته از کتاب: عرفان اسلامى ج 13 نوشته: استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان