«وَ الثّانی صَوْنُ الْعِرْضِ وَ صِدْقُ اللَّهْجَةِ» دومین پایه دین آبروداری و صداقت است. شیعیان من! آبروی یکدیگر را حفظ کنید. حرمت یکدیگر را نگه دارید. اگر نسبت به انسانی آبروریزی و پرده‌دری کنید، خداوند آبروی شما را در دنیا و آخرت می‌برد. آبروی دیگران را آبروی خودتان بدانید.
آبروی انسان از مالش باارزش‌تر است. آبروی مؤمن مانند جان او برایش اهمیت دارد؛ «عِرضُ المُؤمن كَدَمه»[1] در برخی موارد آبروی مؤمن حتی از جان او هم باارزش‌تر می‌شود. آن وقت کسی به راحتی با یک غیبت یا تهمت آبروی او را می‌برد. اگر به مال و یا جسم او آسیبی بزند، راه جبران بسیار آسانتر از آسیبی که به آبرو و حیثیت او وارد می‌کند و آبرو که رفت برگرداندن آن یا غیرممکن یا بسیار سخت است. باید به خدا پناه برد از آلودگی به این گناه بزرگ که بسیاری از مردم روزانه آن را انجام می‌دهند.
«وَ صِدْقُ اللَّهْجَةِ» راستگویی موجب استحکام روابط انسان‌ها در جامعه می‌شود و دروغ پایه‌های روابط اجتماعی را سُست می‌کند. رواج دروغ در جامعه بی‌اعتمادی، سوء‌ظن، نفاق و دورویی را به دنبال دارد. گاهی هم دروغ، دروغ می‌آورد و شخص را دچار تشویش خاطر می‌کند. ولی صداقت و راستگویی مایه آرامش و یکرنگی است و از بروز بسیاری از اختلافات جلوگیری کند.
بخش اول این مطلب را اینجا بخوانید.
پی نوشت
--------------------------------------------------------------------------
[1] . تفسیر روح البیان: 6/369؛ کشف اللثام: 2/172.
مطالب فوق برگرفته شده از کتاب:
حسنات و سیئات
نوشته استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان