دارالعرفان/ محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی، دعوت خداوند را جزء خیرات عالم دانست و عنوان کرد: هرچه خیر هست، پیش پروردگار است و پروردگار فقط شایستهٔ خیر است. کسی که ذاتش، صفاتش، اَسمائش و افعالش خیر است؛ یعنی آنجا جای صادر شدن شر نیست و خیر محض است. آنجایی که خیر محض است، هرچه صادر می‌شود، آن صادرشده هم خیر است و شر در آن نیست.
اتصال صدیقهٔ کبری(س) به عالم ملکوت
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مسجد رسول اکرم(ص) تهران، اظهار کرد: حضرت زهرا(س) می‌فرمایند: «فالخیر فیه و هو اهله» این کلام کسی است که دارای معرفت کامل و علم جامع است؛ کلام کسی است که امام صادق(ع) به نقل از «اصول کافی» در باب حجت می‌فرمایند: بعد از درگذشت پیغمبر(ص)، به‌وسیلهٔ جبرئیل با عالَم الهی در ارتباط بوده است. جبرئیل به او نازل می‌شد و مطالبی را دربارهٔ آینده برای صدیقهٔ کبری(س) بیان می‌کرد که آن حضرت خبر این مسئله را به امیرالمؤمنین(ع) دادند و گفتند: جبرئیل پیش من می‌آید و مطالبی را دربارهٔ آینده برای من بیان می‌کند. امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: هر وقت این اتفاق افتاد و جبرئیل شروع به گفتن کرد، به من بگو تا گفته‌های جبرئیل را که به شما منتقل می‌شود، بنویسم. این اتصال صدیقهٔ کبری(س) به عالم ملکوت است و امیرالمؤمنین(ع) کاتب علم حضرت زهرا(س) شد.
همهٔ خیر نزد پروردگار است
مبلغ عرصه بین الملل ادامه داد: وقتی حضرت زهرا(س) و در واقع چنین علمی و چنین اقیانوس دانش و بینشی می‌خواهد خداوند را در بخشی تعریف کند و بشناساند، می‌فرمایند: «فالخیر فیه» کل خیر پیش خداست. خودشان کل خیر را توضیح نداده‌اند و فقط به‌صورت کلی فرموده‌اند همهٔ خیر پیش خداست؛ ما اگر بخواهیم همهٔ خیر را بفهمیم، باید در عالم ظاهر و باطن به تک‌تک موجودات سر بزنیم و وضع آنها را درک کنیم تا بفهمیم اینکه صدیقهٔ کبری(س) فرموده همهٔ خیر نزد پروردگار است، به چه معناست. توضیح این موضوع به میلیاردمیلیارد مسئله برمی‌خورد و کار هیچ‌کسی نیست.
نویسنده کتاب ارزشمند «نعمت های الهی» با بیان اینکه ما خیر را نزد خدا می‌دانیم، اما دانش و دانایی ما در این زمینه بسیار محدود است؛ گفت: یک خیر، نبوت انبیا، نازل شدن کتب آسمانی و حلالی است که برای خوردن بندگانش نظام داده است. به عنوان مثال یک گندم که جنس حلالی در عالم خلقت است و ما مجاز به مصرف آن هستیم. بدترین آدم‌های روی زمین هم نمی‌توانند بگویند گندم شر است بلکه جزء خیرات عالم است.
دعوت خداوند یکی از خیرات عالم است
استاد انصاریان دعوت خداوند را جزء خیرات عالم دانست و عنوان کرد: «فالخیر فیه» هرچه خیر است، پیش پروردگار است و «و هو اهله» پروردگار فقط شایستهٔ خیر است. کسی که ذاتش، صفاتش، اَسمائش و افعالش خیر است؛ یعنی آنجا جای صادر شدن شر نیست و خیر محض است. آنجایی که خیر محض است، هرچه صادر می‌شود، آن صادرشده هم خیر است و شر در آن نیست. یکی از چیزهایی که از پروردگار صادر شده یا به عبارت عرفانی‌تر، جلوه و ظهور کرده است که در آیات قرآن مجید کم نیست، دعوت‌های پروردگار است. کسی که تمام وجودش خیر است، دعوتش هم خیر هست و هیچ شری وجود ندارد.
استاد اخلاق حوزه های علمیه به یکی از دعوت های خیر خداوند اشاره و خاطرنشان کرد: یک دعوت خداوند که بسیار خیر دارد، دعوت‌نامه ای است که در سورهٔ مریم می باشد. خداوند به این دخترخانم که از بندگان خاص او بوده و در محیطی که زندگی می‌کرده است، فساد می‌بارید و بسیار محیط بدی بود، ولی مریم(س) در این محیط درست شد؛ جایی که مریم(س) زندگی می‌کرد، کثیف‌ترین یهودی‌ها زندگی می‌کردند؛ اما روحیه او تخریب نشد و بندهٔ خاص خداوند گردید. خدا به مریم(س) خطاب می‌کند: «يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ» (سورهٔ آل‌عمران، آیهٔ 43). عبادت خالص برای پروردگارت انجام بده. در حقیقت خدا از مریم دعوت می‌کند: «یٰا مَرْیمُ اُقْنُتِی لِرَبِّک وَ اُسْجُدِی وَ اِرْکعِی مَعَ اَلرّٰاکعِینَ» برای پروردگارت سجده کن و اگر می‌خواهی نماز بخوانی، به نماز جماعت برو. «و ارْکعِی مَعَ اَلرّٰاکعِینَ» یعنی یک‌جا که همه جمع هستند و دسته‌جمعی نماز می‌خوانند، برو و نمازت را با جماعت بخوان. این دعوت خداست. مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی(ره) در رساله‌اش نوشته است که پیغمبر(ص) می‌فرمایند: نماز جماعت اگر از ده نفر رد شود و یازده شود، جن و انس جمع شوند، دریاها مُرکب و درخت‌ها قلم شود و بخواهند ثواب این نماز جماعت را بنویسند، نمی‌توانند. این مساله نشان می دهد که چقدر خیر در دعوت خداست که جن و انس نمی‌توانند آن را حساب کنند.
حقیقت معنایی کلمهٔ برکت
محقق و مفسر علوم قرآنی در ادامه سخنان خود در مورد حقیقت معنایی کلمهٔ برکت، تصریح کرد: پیغمبر(ص) دعایی دربارهٔ نانی دارند که از گندم می‌پزند و در پیشگاه پروردگار عرض می‌کنند: «اللهم بارک لی فی الخُبُذ» خدایا! نان را برای من برکت قرار بده. شخصی از امام صادق(ع) دربارهٔ کلمهٔ برکت پرسید و به حضرت گفت: آقا کلمات برکت، مبارک و تبارک به چه معناست؟ امام فرمودند: یعنی منفعت و سود. خدایا! نان را برای من برکت قرار بده یعنی این نانی که می‌خورم، برای من سود کند و به کار خیر، عبادت، خوبی‌ها و اخلاق پاک تبدیل شود.
دو شرط مهم برای شنیدن صداهای هستی
استاد انصاریان در پایان گفت: رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «لولا تکثیر فی کلامکم و تمریج فی قلوبکم» اگر پرحرف نبودید و قلب شما چراگاه شیاطین نبود، این وسوسه‌ها، سفسطه‌ها و خاطرات باطل در دل شما نمی‌چرید، «لسمعتم ما اسمع» صداهایی را که من می‌شنیدم، شما هم می‌شنیدید، «و لرأیت ما اری» چیزهایی که من می‌دیدم، شما هم می‌دیدید. امام صادق(ع) نیز در این باره می‌فرمایند: اگر کارتان به جایی نرسیده است که این صداها را در بیداری بشنوید، حداقل در خواب بشنوید.
متن کامل، صوت و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید