دارالعرفان/ مبلغ برجسته عرصه بین الملل به جدایی ناپذیری شیعیان از اهل بیت(ع) اشاره کرد و گفت: اگر امکان جدا شدن شیعه از اهل بیت(ع) بود که در این سال ها با هجوم هایی بدتر از زلزله‌ها و طوفان‌های جهانی، باید از اهل‌بیت(ع) جدا می‌شدیم؛ اما این چنین نشد حتی اگر کسی مسیر خلاف و منحرفی هم رود چون از اهل بیت(ع) است پس از مدتی دوباره به خواستگاه خود برمی گردد.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در حسینیهٔ هدایت، اظهار کرد: لازم است با توجه به وضعی که در قلب، عمل، رفتار، کردار و اشکمان داریم، نگاه عُمقی به قیامت خودمان بیندازیم؛ چون ائمهٔ ما فرموده‌اند در شک و تردید به سر نبرید. قرآن مجید و روایات این شک و تردید را معالجه می‌کنند، البته اگر کسی گرفتارش باشد. دو کتاب بسیار مهم از غیر شیعه یکی «مناقب» خوارزمی و دیگری «ربیع‌الأبرار» زمخشری و چهار کتاب از شیعه که «معانی‌الاخبار»، «عیون اخبارالرضا»، «بحارالأنوار» و به احتمال قوی، «خصال» قیامتِ ما را با نقل یک روایت مستند از رسول خدا(ص) به ما نشان می‌دهد.
114 کتاب آسمانی و 124هزار نفر خبر قیامت را داده‌اند
استاد برجسته اخلاق حوزه های علمیه در مورد اخبار مربوط به قیامت گفت: 114 کتاب آسمانی و 124 هزار نفر خبر قیامت را داده‌اند، شاید بیش از هزار آیه در قرآن و گاهی سوره‌هایی به‌طور کامل از قیامت خبر داده‌اند و تمام انبیا، ائمه(ع) و اولیا براساس اعتقاد به قیامت و باور آن زندگی کرده‌اند. انسانی که قیامت را باور داشته باشد، معتقد است که «وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ»(سورهٔ زلزال، آیهٔ 8)، اگر کسی عمل بد او به وزن دانهٔ ارزن باشد، در قیامت جلوی چشمش قرار می‌گیرد، گم نمی‌شود و موجود است.
ای کاش تمام مردم زندگی خود را براساس باور به قیامت تنظیم می‌کردند
وی ادامه داد: امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: و الله قسم! اگر مرا شب تا صبح روی تیغ‌های تیز گیاه سعدان عریان بخوابانند، صبح هم همهٔ بدنم را به زنجیر بِکشند و بدن مرا روی این تیغ‌ها بکشند، «احب الي من ان القي الله و رسوله يوم القيامة» برای من محبوب‌تر، بهتر و راحت‌تر است که مرا در قیامت در پیشگاه خدا و حضور پیغمبر(ص) نگه دارند و به من بگویند در تمام 63 سال عمرت، به‌اندازهٔ شیء ناچیزی از حق مردم غصب کرده‌ای و به کسی ستمی روا داشته‌ای. این بزرگان براساس ایمان به قیامت زندگی می‌کردند و ای کاش، نه فقط مردم مسلمان، بلکه مردم دنیا هم نگاهی به این حقیقت می‌انداختند و زندگی‌شان را براساس باور به قیامت تنظیم می‌کردند که نمی‌کنند و نکرده‌اند، در آینده هم چنین نمی‌کنند! همانطور که خداوند در قرآن می‌فرماید: «اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا و وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ» به‌عنوان شکر من عمل کنید، خیلی‌ها در دنیا به حرف من گوش نمی‌دهند و گوش‌دهندگان به حرف من کم و اندک هستند.
کل سعادت، نجات و رهایی انسان ها در نور پروردگار است
استاد انصاریان با بیان اینکه زندگی انبیا و ائمه(ع) بر مبنای باور قیامت بوده است، تصریح کرد: رسول الهی که طبق معارفمان، ظاهر و باطن هستی زیر نظر اوست، یعنی نگاهشان نگاه فراگیری است و چیزی از این نگاه خارج نیست، خطاب به امیرالمؤمنین(ع) -که امام در آن زمان در عنفوان جوانی بود-، فرمودند: «یا علی، إذا کان یوم القیامه أخذت بحُجزة الله» وقتی قیامت برپا شود، تکیه، تمسک و توسل من در قیامت فقط و فقط به نور پروردگاراست. کیفیت و آثار این نور عظیمِ بی‌نهایت و قیامتی را نمی‌دانیم، اما می‌توان از سخن رسول خدا(ص) استفاده کرد که کل سعادت، نجات و رهایی در این نور است.
آثار نور پروردگار در رسول خدا(ص) و حضرت علی(ع)
وی ادامه داد: سپس پیامبر می فرمایند: «و اخذت انت بحجزتی» علی جان، تو در قیامت به نور من متوسل و متمسک خواهی بود. نور رسول خدا(ص) در آثار و طول نور پروردگار مهربان عالم است. در آنجا تابش کامل هست و امیرالمؤمنین(ع) به فرمودهٔ پیغمبر(ص)، به این تابش کامل متوسل است. «و اخذ ولدک بحجزتک» علی جان، یازده امام بعد از تو هم در قیامت به نور تو متصل، متمسک و معتصم هستند چون نور خدا که کامل در من تابیده و نور کامل از من به تو می‌تابد، فرزندانت یعنی ائمهٔ طاهرین(ع) به این نور متمسک هستند.
شیعیان به نور ائمهٔ طاهرین(ع) اتصال دارند
مبلغ برجسته عرصه بین الملل با اشاره به اینکه شیعه به نور ائمهٔ طاهرین(ع) اتصال دارند، گفت: رسول خدا خطاب به امیرمؤمنان می فرماید: «و اخذت شیعتک بحجزهم» شیعیان شما هم به نور ائمهٔ طاهرین(ع) متوسل هستند که نور ابی‌عبدالله(ع) در بین ائمهٔ طاهرین(ع) تلألؤ و تابش خاصی دارد. سپس به امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: علی جان، پروردگار عالم دربارهٔ من، تو، ائمهٔ طاهرین(ع) از نسل تو و درباره شیعیان ائمه دستوری خواهد داد «اتری کیف امرنا» شما که از طریق این نور به یکدیگر متصل هستید، بهترین جای هشت بهشت برای شماست. اگر بعد از این روایت و با آن کتاب‌ها، گوشهٔ دلتان بیماری داشته باشد، حجاب بین شما و خدا، پیغمبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و اهل‌بیت(ع) است.
شیعیان زیر نظر و در سیطره اهل بیت(ع) و ائمه اطهار(ع) هستند
استاد انصاریان اظهار کرد: طبق فرموده اهل بیت و ائمه اطهار(ع)، «شیعتنا منا» شیعیان ما از ما هستند؛ یعنی زیر نظر و در سیطرهٔ ما و با ما هستند. «خُلقوا من فاضل طینتنا» آن روزی که خدا ما چهارده نفر را به ارادهٔ خودش می‌آفرید، آن گِلی که در عالم ملکوت برای آفرینش ما خمیر کرد، مقدار گِل را اضافه درست کرد و شیعیان ما را از آن گِل اضافه خلق کرد. امام می‌فرمایند: «و عُجنوا بماء ولایتنا» خدا این خاک را با آب ولایت ما گِل و خمیر کرد و شیعیان ما را آفرید. عشق، محبت و قبول سرپرستی و امامت ائمه اطهار(ع) به راحتی نیست! اینکه انسان -مرد و زن- در این روزگار وانفسای جهانی حسینی بار بیاید آسان و ساده نیست و باید در خلقت ما ریشه داشته باشد. نگویید پدرم یا مادرم باعث شد که من شیعه بشوم؛ وقتی شیرخواره بودم، مادرم مرا در مجالس برد و با گریه به من شیر داد. همهٔ اینها مسائل بعد است و ریشه در جای دیگر است!
جدایی‌ناپذیری شیعه از اهل‌بیت(ع)
استاد انصاریان در پاسخ به اینکه آیا امکان دارد که شیعه از اهل‌بیت(ع) جدا شود؟ گفت: اگر امکان جدا شدن شیعه از اهل بیت(ع) بود که در این سی سال، چهل سال، هفتاد سال، پدرانمان، مادرانمان، پیرمردها و جوان‌های مجلس، مرد و زن مجلس، با هجوم هایی بدتر از زلزله‌ها و طوفان‌های جهانی، باید از اهل‌بیت(ع) جدا می‌شدیم؛ اما این چنین نشد چون این گِل همان گِل است، جدایی از آن گِل در ذات این گِل نیست و نمی‌تواند جدا شود حتی اگر کسی مسیر خلاف و منحرفی هم رود چون از اهل بیت است پس از مدتی دوباره به خواستگاه خود برمی گردد.
دفاع امام حسین(ع) از جان شیعیان در سرزمین کربلا
استاد انصاریان با بیان اینکه اهل بیت(ع) از جان شیعیان دفاع کردند و امام حسین(ع) این اصل را در سرزمین کربلا نشان داد، اظهار کرد: ابن‌زیاد به قیس‌بن‌مسهر صیداوی گفت: نامهٔ ابی‌عبدالله(ع) را که ندادی و اسم آنهایی را هم که حسین به آنها نامه نوشته بود، نگفتی؛ اگر می‌خواهی تو را نکشم، دستور می‌دهم مردم کوفه به مسجد جامع بیایند، تو روی منبر برو و حسین‌بن‌علی و علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را لعنت کن. قیس پذیرفت. مرد و زن به مسجد جامع آمدند؛ قیس در 24-25 سالگی بالای منبر رفت و گفت: ابی‌عبدالله(ع) با اهل‌بیتش از مکه به‌طرف شما حرکت کرده است؛ خدا یزید و بنی‌امیه و ابن‌زیاد را به لعنت ابد گرفتار کند. از منبر پایین آمد. او را گرفتند و به دارالإماره بردند، سرش را بالای دارالإماره بریدند و بدن را پایین انداختند؛ ولی خوشحال بود که خبر آمدن ابی‌عبدالله(ع) را داده است. در آن مجلس، شش نفر که با یکدیگر رفیق بودند، از مسجد که بیرون آمدند، به همدیگر گفتند وظیفهٔ واجب و مسئولیت الهی ما این است که به کربلا برویم؛ ولی جاده‌ها را بسته‌اند و دیده‌بان زیاد گذاشته‌اند! یکی از آنها گفت: طِرماح‌بن‌عَدی بیراهه‌ها، دره‌ها، تپه‌ها، جاده‌های فرعی و سطح‌های بدون جادهٔ کوفه تا کربلا را وارد است، پیش او برویم. آمدند و به طرماح گفتند: ما شش‌‌نفر هستیم، ما را به کربلا می‌رسانی؟ گفت: با کمال میل بیایید؛ ساعت حرکت را به من بدهید، من می‌آیم و می‌برم. آمدند، از همهٔ دیده‌بان‌ها و موانع گذشتند و از میان تپه‌ها و جاده‌های فرعی آمدند و روز دوم به امام حسین(ع) رسیدند. وقتی شش‌تایی وارد شدند، امام با حر حرف می‌زدند. حر گفت: شما شش نفر محکوم هستید؛ یا باید شما را کت‌بسته پیش ابن‌زیاد برگردانم یا اینجا در چادری زندانی‌تان بکنند تا کار ما با حسین‌بن‌علی معلوم شود. ابی‌عبدالله(ع) گفتند: تو به من وعده داده‌ای که کاری نمی‌کنی تا نامهٔ ابن‌زیاد برسد. حر گفت: من سر وعده‌ام هستم و گفته‌ام با شما و اینهایی که با تو هستند، کاری ندارم؛ اما اینها که با شما نبودند! امام گفتند: اینها با ما هستند و من نمی‌گذارم که آنها را برگردانی یا زندانی کنی. امام فرمودند: از این شش نفر دفاع می‌کنم، چنان‌که از جانم دفاع می‌کنم؛ یعنی شیعیان ما جان ما هستند!
شیعیان به آنچه اهل بیت(ع) شاد هستند، شاد می شوند
محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی شادی شیعیان را در شادی اهل‌بیت(ع) دانست و افزود: در روایات آمده است «یفرحون لفرحنا» چون شیعیان ما از ما هستند، شاد هستند به آنچه ما شاد هستیم. ائمهٔ طاهرین و اهل‌بیت(ع) به رحمت خدا، مغفرت خدا، رضایت‌الله و جنت‌الله شاد هستند. شیعیان ما هم همان شادی را دارند که ما داریم؛ یعنی به این دل‌خوش و شاد هستند که به رحمت خدا، مغفرت خدا و جنت‌الله برسند؛ نه اینکه شاد هستند به اینکه یک خانهٔ سیصدمتری یا یک ماشین چندمیلیونی گیر بیاورند! دل شیعیان ما به این ابزار مادیِ کم و ازدست‌رفتنی اصلاً خوش نیست و می‌گویند این خانه‌ای که داریم، به قول امیرالمؤمنین(ع)، مسجدی است که خدا به ما محبت کرده تا در آن عبادت کنیم، فرزند پاک به‌وجود بیاوریم و برای کارهای مثبت دیگرمان استراحت کنیم؛ اما دلشان شاد نیست که غروری پیدا کنند و هلهله کنند که ما این خانه یا این ماشین را داریم. اینها را که قبلی‌های ما هم داشته‌اند، از دستشان گرفته‌اند و در گور کرده‌اند. این دل‌خوشی ندارد! ما باید ببینیم دل ائمهٔ طاهرین(ع) به چه‌چیزی شاد بوده است.
شادی صدیقهٔ کبری(س) از تماشای عزاداری برای امام حسین(ع)
نویسنده کتاب ارزشمند «آیین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا» به شادی صدیقهٔ کبری(س) از تماشای عزاداری برای امام حسین(ع) اشاره و خاطرنشان کرد: در روایات آمده که یک شادی صدیقهٔ کبری(س) و ائمه طاهرین از دیدن عزاداری عزاداران حسین(ع) است چون این عزاداری به آدم روحیه و نشاط می‌دهد، دردها را کم و انسان را به پروردگار نزدیک می‌کند. وقتی پیغمبر اکرم(ص) از عزاداری روزگاران بعد از خودشان خبر می‌دهند، اعلام می‌کنند من برای آنها از پروردگار عالم خواسته‌هایی دارم که آن خواسته ها را به آنها می دهد.
حزن و اندوه شیعه در حزن اهل‌بیت(ع) است
استاد برجسته اخلاق، تهذیب و تربیت حوزه های علمیه با بیان اینکه حزن و اندوه شیعه در حزن اهل‌بیت(ع) است، اظهار کرد: «و یحزنون لحزننا»، شیعیان ما که از ما هستند، بدون اینکه به آنها بگوییم غصه‌دار شوند، «لحزننا» برای غصه خوردن ما غصه‌دار هستند؛ یعنی شیعیان ما نمی‌توانند ما را در غصه ببینند و خودشان غصه‌دار نباشند و همهٔ ما از پیغمبر(ص) تا امام عصر(عج) برای ابی‌عبدالله(ع) غصهٔ کامل و جامعی داریم.
حزن و اندوه اهل بیت(ع) از ابتدا تا انتهای محرم
استاد انصاریان در مورد حزن اهل‌بیت(ع) در شهادت ابی‌عبدالله(ع)، گفت: به محض اینکه هلال شب اول ماه محرّم آشکار می‌شد، زین‌العابدین، امام باقر، امام صادق، موسی‌بن‌جعفر و حضرت رضا(ع) تا آخر محرّم خنده به لبشان نمی‌آمد. «یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا»؛ امام هشتم(ع) می‌فرمایند: هیچ رحمی در روز عاشورا به ما نکردند فقط بردند، زدند، کُشتند و پایمال کردند.
متن کامل، صوت و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید