دارالعرفان/ مراسم عزاداری شهادت امام حسن عسکری(ع) با حضور کارکنان مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حسین اصلانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی و اموربین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، این استاد حوزه علمیه قم با اشاره به دوران امامت امام حسن عسکری(ع) اظهارکرد: تاریخ جانکاه‌ترین و طاقت‌فرساترین زمان امامت ائمه اطهار(ع) طی این 255 سال زندگی گوهربار حضرات معصومین(ع)، مربوط به دوران امامت امام حسن عسکری(ع) می‌باشد.
عضو شورای پژوهشی مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان افزود: اگر در تاریخ بنگریم خواهید دید و این سؤال برایتان به وجود می‌آید که چطور می‌شود عمر نورانی سه امام بزرگوار شیعه یعنی امام جواد(ع)، امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) مجموعاً 92 سال (امام جواد(ع) 25 سال، امام هادی(ع)41 سال و امام حسن عسکری(ع)28 سال) می‌باشد در حالی که انسان چه در گذشته وامروز برخی تا بیش از یک صد سال عمر می‌کنند؟
حجت الاسلام و المسلمین اصلانی ادامه داد: وقتی نگاه به دوران حیات این سه امام بزرگوار می‌اندازیم خواهیم دید که بیشترین خفقان، ظلم‌ها، ستم‌ها و شکنجه‌ها در زمان این سه امام(ع) بوده است بطوری‌که امام عسکری(ع) از دو تا چهارسالگی به همراه امام هادی(ع) به سامرا حرکت کردند و از 4 سالگی به همراه پدر بزرگوارشان به صورت مستقیم به مبارزه با جور و ستم خلفای عباسی پراختند تا جایی‌که در سن 15 سالگی اولین حضور در زندان را تجربه کردند.
استاد حوزه علمیه قم بیان داشت: در دورانی که حضرت در زندان به‌سرمی‌بردند به‌دستور خلفای جور بدترین و خشن‌ترین زندان‌بان‌ها را برای مراقبت از امام گسیل می‌کردند که بعد از گذشت مدتی تحت تأثیر رفتار امام قرار می‌گرفتند و پس از توبه از یاران واقعی حضرت می‌شدند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به روایتی از امام حسن عسکری(ع) درخصوص فرق شیعیان و محبین اظهارکرد: حضرت می‌فرمایند؛ «الفرق أن شیعتنا هم الذین یتبعون آثارنا، و یطیعونا فی جمیع أوامرانا و نواهینا، فأولئک من شیعتنا. فأما من خالفنا فی کثیر مما فرضه الله علیه فلیسوا من شیعتنا»؛ شیعیان ما کسانی هستند که از آثار ما پیروی می‌کنند، دستورات ما را به‌کار می‌بندند، و از آنچه نهی کرده‌ایم اجتناب می‌نمایند، و اما کسانی که در بسیاری از آنچه خداوند بر آنها واجب کرده با ما مخالفت می‌کنند از شیعیان ما نیستند.
حجت الاسلام و المسلمین اصلانی به ارتباط احمد بن اسحاق قمی با حضرت اشاره کرد و گفت: احمد بن اسحاق قمی از نزدیک‌ترین یاران امام عسکری(ع) نیز محسوب می‌شد و با اینکه در شهر قم می‌زیست، علاقه‌اش به امام او را از قم به سامرا می‌کشانید. به این ترتیب، از دریای کمالات یازدهمین کوکب فروزان امامت توشه‌ها برگرفت. او به عنوان محرم اسرار امام از برخی رازها آگاه می‌شد که یکی از آنها خبر ولادت با سعادت حضرت بقیة اللّه الاعظم (ارواحنا فداه) است که امام عسکری(ع) توسط پیک ویژه خویش، احمد را از تولد فرزندش آگاه ساخت. متن نامه حضرت که با دست خط مبارک خویش خطاب به احمد بن اسحاق نوشت، چنین است:
«فرزند ما متولد شد. باید آن را از دیگران پوشیده بداری؛ زیرا ما به جز دوستان نزدیک خویش کسی را از آن آگاه نکرده‌ایم و ما دوست داشتیم که به تو خبر دهیم تا خداوند تو را به وسیله این خبر خوشحال گرداند. همان طور که ما هم خوشحال شده‌ایم والسلام».
وی ادامه داد: در اثر اختناق سیاسی که از سوی حکمرانان عباسی اعمال می‌شد، موضوع جانشینی بعد از حضرت امام عسکری(ع) در هاله‌ای از ابهام قرار داشت و غیر از دوستان مورد اعتماد کسی از آن آگاه نبود. شیعیان در این‌باره از احمد بن اسحاق که نماینده حضرت بود، سؤالاتی کردند و او برای اینکه اطلاعات بیش‌تری کسب کند و جانشین حضرت را با چشم خود ببیند، عزم سفر کرد و در شهر سامرا به محضر حضرت امام حسن عسکری(ع) شرفیاب شد. قبل از اینکه لب به سخن بگشاید و در مورد جانشین ایشان سؤال کند، امام حسن عسکری(ع) فرمود: «ای احمد بن اسحاق! خداوند متعال از اوّل خلقت آدم تا امروز زمین را خالی از حجت قرار نداده است و تا قیامت هم خالی نخواهد گذاشت؛ حجتی که به واسطه او گرفتاریها را از اهل زمین دفع می‌کند و به سبب او باران نازل می‌شود و به میمنت وجود وی برکات نهفته در دل زمین را آشکار می‌سازد».
احمد پرسید: یابن رسول اللّه! حجت خدا بعد از شما کیست؟ حضرت به درون خانه رفت و لحظه‌ای بعد کودکی سه ساله را که رخسارش همچون ماه شب چهارده می‌درخشید، در آغوش گرفته، بیرون آورد و فرمود:
ویژگی های اهل نجات دوران ظهور حضرت چه کسانی هستند؟
«ای احمد بن اسحاق! اگر در نزد خداوند متعال و ائمه اطهار(ع) مقامی والا نداشتی، فرزندم را به تو نشان نمی‌دادم. این کودک هم نام و هم کنیه رسول خدا(ص) است و همین کودک است که زمین را بعد از آنکه از ظلم پر شد، پر از عدل خواهد کرد. ای احمد بن اسحاق! فرزندم همانند خضر و ذوالقرنین است. به خدا سوگند او غیبتی خواهد داشت و در زمان غیبت، غیر از شیعیانِ ثابت قدم و دعاکنندگان در تعجیل فرجش، کسی اهل نجات نخواهد بود.
احمد از امام(ع) پرسید: سرورم! آیا نشانه‌ای هست که مطمئن شوم این کودک همان قائم آل محمد صلی الله علیه و آله است؟ در این هنگام کودک لب به سخن گشود و گفت: «اَنَا بَقِیَّةُ اللّهِ فِی اَرْضِهِ وَالْمُنْتَقِمُ مِنْ اَعْدائِهِ فَلا تَطْلُبْ اَثَرا بَعْدَ عَیْنٍ یا اَحْمَدَ بْنَ اِسْحاق؛ من آخرین حجت خدا بر روی زمین هستم و از دشمنان او انتقام خواهم گرفت. ای احمد! وقتی حقیقت را با چشم خود دیدی، دیگر نشانه ای مخواه!»
احمد بن اسحاق از اینکه توانسته بود هم پاسخ سؤال خویش را دریافت کند و هم آخرین سفیر خداوند را مشاهده نماید، بسیار شاد شد. فردای همان روز با اشتیاقی افزون‌تر به دیدار امام عسکری(ع) شتافت و پاسخ بقیه سؤالات خویش را دریافت کرد.