از نظر اجتماعی شیطان‌پرستی چگونه می تواند بین جوانان جا باز کند؟ آیا از این جهت تفاوتی بین غرب و کشور ما وجود دارد؟
شيطان پرستي امروزه در غرب براي گروهي از جوانان جذابيت دارد. اين جذابيت نه از آن جهت که ذاتا مطلوب است، بلکه از آن حيث که «نقش جايگزين» را در پر نمودن خلاها به دست گرفته، مورد توجه و اقبال جوانان و نوجوانان است. در کشورهاي صنعتي، افزايش پيچيدگي اجتماعي و رشد تکنولوژي از يک طرف و تغييرات سريع جسمي و جنسي از طرف ديگر، از آن جا که با نوعي ابهام و نگراني نسبت به آينده همراه است، باعث احساس نگرانی، ترس و وحشت در ميان جوانان شده است1.
جوانان معمولا احساس ترس را با رفتارهاي «ضد ترس» دفع مي کنند. رفتارهای ضد ترس، به طور غير مستقيم و در قالب رفتارهاي خطرناک و ريسک پذيرانه نمود مي يابد. آنچه براي جوان حياتي است، تسلط بر اضطراب ناشي از ترس و ترديد است. بعضي از جوانان به مواد مخدر و الکل پناه مي برند، پاره اي ديگر سراغ قدرت هاي ماورايي مي روند2.
اينجاست که بزرگترين جذابيت شيطان پرستي ـ در قالب يک راه حل عملي ـ خود را نشان مي-دهد و آن هم «وعده قدرت» است. شيطان پرستي از آن جا که به نيرويي به نام شيطان دعوت مي کند و این نیرو را داراي قدرت هاي بي پايان معرفي مي کند، به پيروان خود وعده «قدرت مند بودن» مي دهد.
در آیین شیطان پرستی از دو طریق، «زيست مقتدرانه» به عنوان هدف مورد تعقيب قرار مي گيرد. از یک سو احساس گناه و پشيماني برداشته می شود(رفع مانع درونی) و از سوی ديگر رو آوردن به قدرت هاي شيطان (نشان دادن یک نقطه اتکاء بیروانی) مورد تاکید قرار می گیرد. نگاهی به وضعیت روانی افرادي که گرايش به شيطان گرايي داشته اند و دوره ای را در این جریان سپری نموده اند، نشان می دهد که برای این افراد عناوینی هم چون گناه و خلاف و انحراف اساسا مطرح نیست.
به همین جهت احساس ندامت و پشیمانی هم ایجاد نمی شود. کساني که قبل از ورود به شيطان پرستي ترس هاي سرکوب شده داشته اند، با دو فرايند فوق احساس بهبود و تسکين پيدا مي کنند. رفع مانع درونی از طریق دستکاری در تصورات تعقیب می شود؛ چرا که از يک سو گناهان رايج در مسيحيت (حسد، زنا، ترس...) نه فقط عصيان و لغزش معرفي نمي شوند، بلکه پرداختن به اين ها از آن جا که اقتضاء وجود آدمي است، «مطلوب» معرفي مي شود و از سوي ديگر «وعده قدرت» به عنوان پادزهر تمامي مشکلات ناشي از ترس سرکوب شده قبلي، جذابيت ويژه اي خواهد دشت.
بماند که راهکارهاي عملي ديگر هم چون استفاده از مواد مخدر و توهم زا در شيطان پرستي تجويز مي شود و حتي راهکاري همچون خودکشي که نهايي ترين روش فرار از ترس ها و اوهام و نجات از آشفتگي هاست، در شيطان پرستي مورد تاييد قرار گرفته است.
از مجموع مطالب بالا اين نکته بدست آمد که شيطان پرستي براي بسياري از جوانان غربي، نوعي فرار از مشکلات روانی و گريز ازتهديدات اجتماعي در زندگي ماشيني است.
از این جهت بین جوانان غربی و جوان ایرانی تفاوتی قابل توجه وجود دارد. چرا که عموما جوانان چنین خلایی را احساس نمی کنند. التبه اگر کسی پیدا شود که به هر دلیل چنین خلا عاطفی و یا اجتماعی را احساس می کند؛ ممکن است با جریان شیطان پرستی خوش بینانه برخورد کند.
----------------------------------------------------------
پی نوشت ها :
1.روان‌شناسی ساتانیسم ، آنتونی موریارتی ؛ مترجم مهدی گنجی ؛ نشرساوالان، ۱۳۸۹ص 145تا166
2. اکهارت توله، زمینی نو، میترا معتضد، نشر البرز ص 44
حمزه شریفی دوست
http://nozohor.porsemani.ir