شیخ طوسی و سید ابن طاووس و شهید و علّامه حلّی و دیگران به سندهای بسیار و معتبر از امام صادق (علیه‌السلام) و ایشان از پدران بزرگوارشان (علیهم‌السلام) از حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده‌اند: که آن حضرت فرمود:
«هرکس در روز جمعه پیش از ظهر «چهار رکعت» نماز بخواند، و در هر رکعت سوره
«حمد» را «ده مرتبه» و هر یک از
«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ» و
«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» و
«قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» و
«قُلْ یا أَیُّها الْکافِرُونَ» و
«آیت الکرسى» را «ده مرتبه»؛ و به روایت دیگر
«إِنّا أَنْزَلْناهُ» و آیه‌ی
«شَهِدَ اللّهُ... » [آل عمران/18] را نیز هر یک «ده مرتبه» بخواند و آنگاه که از «چهار رکعت» فارغ شود، «صد مرتبه» استغفار کند و «صد مرتبه» بگوید:
سُبْحانَ اللّٰهِ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ، وَاللّٰهُ أَكْبَرُ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
پاک و منزه است خداوند و ستایش تنها ویژه اوست و معبودی جز او نیست و خدا بزرگ‌تر از این است که به وصف درآید و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ.
و پس‌ازآن «صد مرتبه» صلوات فرستد، خدا شرّ اهل آسمان و شرّ اهل زمین و شرّ شیطان و شرّ پادشاهان ستمگر را از او برطرف کند»؛ تا پایان روایت که همه در بیان فضیلت این نماز است.