زیارتی است که سید ابن طاووس در کتاب «مصباح الزائر» نقل کرده، به این صورت که: «باب السّلام» -یعنی درگاه روضه مقدّسه امیرمؤمنان که ضریح مقدّس از آنجا دیده می‌شود- را قصد کن؛ پس «سی‌وچهار» مرتبه «اللّٰهُ أَکْبَر» بگو، آنگاه زیارت را به این کیفیت ادامه بده:
پخش صوت: محسن فرهمند آزاد
پس خود را به ضریح می‌چسبانی و آن را می‌بوسی و می‌گویی:
يَا أَمِينَ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ، يَا وَلِيَّ اللّٰهِ، يَا صِرَاطَ اللّٰهِ، زَارَكَ عَبْدُكَ وَ وَلِيُّكَ اللَّائِذُ بِقَبْرِكَ، وَ الْمُنِيخُ رَحْلَهُ بِفِنَائِكَ، الْمُتَقَرِّبُ إِلَى اللّٰهِ عَزَّوَجَلَّ، وَالْمُسْتَشْفِعُ بِكَ إِلَى اللّٰهِ زِيارَةَ مَنْ هَجَرَ فِيكَ صَحْبَهُ، وَجَعَلَكَ بَعْدَ اللّٰهِ حَسْبَهُ، أَشْهَدُ أَنَّكَ الطُّورُ، وَالْكِتابُ الْمَسْطُورُ، وَ الرِّقُّ الْمَنْشُورُ، وَبَحْرُ الْعِلْمِ الْمَسْجُورُ،
ای امین خدا، ای حجّت خدا، ای ولی خدا، ای راه خدا، زیارت کرد تو را بنده و دوستت، آن‌که به قبرت پناه آورده و بار حاجاتش را به درگاهت افکنده، به وسیله تو تقرّب جوی و شفیع‌خواه به درگاه خداست، زیارتش زیارت کسی است که به خاطر تو دست از رفیقان شسته و تو را پس از خدا برای خویش کافی دانسته، شهادت می‌دهم که تو طور و کتاب مسطور صفحۀ باز و گشوده و دریای جوشان دانش،
يَا وَلِيَّ اللّٰهِ إِنَّ لِكُلِّ مَزُورٍ عَِنايَةً فِي مَنْ زارَهُ وَقَصَدَهُ وَأَتاهُ، وَأَنَا وَلِيُّكَ وَقَدْ حَطَطْتُ رَحْلِي بِفِنائِكَ، وَلَجَأْتُ إِلىٰ حَرَمِكَ، وَلُذْتُ بِضَرِيحِكَ لِعِلْمِي بِعَظِيمِ مَنْزِلَتِكَ وَشَرَفِ حَضْرَتِكَ، وَقَدْ أثْقَلَتِ الذُّنُوبُ ظَهْرِي وَمَنَعَتْنِي رُقادِي، فَما أَجِدُ حِرْزاً وَلَا مَعْقِلاً وَلَا مَلْجَأً أَلْجَأُ إِلَيْهِ إِلّا اللّٰهُ تَعالىٰ وَتَوَسُّلِي بِكَ إِلَيْهِ، وَاسْتِشْفاعِي بِكَ لَدَيْهِ، فَها أَنَا نازِلٌ بِفِنائِكَ وَلَكَ عِنْدَ اللّٰهِ جاهٌ عَظِيمٌ، وَمَقامٌ كَرِيمٌ، فَاشْفَعْ لِي عِنْدَ اللّٰهِ رَبِّكَ يَا مَوْلايَ.
ای ولی خدا برای هر زیارت شده‌ای نسبت به کسی که او را زیارت کرده و قصد او را نموده و به زیارت وی آمده توجّهی است و من دوست توأم و بارم را به درگاهت فرود آورده‌ام و به حرمت پناهنده شده‌ام و به پناه ضریحت آمده‌ام، به خاطر آگاهی‌ام به بزرگی مقامت و شرافت پیشگاهت، درحالی‌که گناهان پشتم را سنگین کرده و خوابم را در ربوده، در نتیجه پناهگاه و جای امن و ملجأیی نمی‌یابم که به آن پناه برم جز به خدای تعالی و توسّلم به وسیله تو به درگاهش و شفاعت خواهی‌ام به تو در پیشگاهش، اینک همانم که به درگاهت فرود آمده‌ام و تو را نزد خدا منزلت بزرگ و مقام باارزش است، پس نزد خدا شفیع من باش ای مولای من.
پس ضریح را ببوس و رو به سوی قبله کن و بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ، وَيَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ، وَيَا أَسْرَعَ الْحاسِبِينَ، وَيَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِينَ، بِمُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيِّينَ، رَسُولِكَ إِلَى الْعالَمِينَ، وَبِأَخِيهِ وَابْنِ عَمِّهِ الْأَ نْزَعِ الْبَطِينِ، الْعالِمِ الْمُبِينِ، عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، وَالْحَسَنَ وَالْحُسَيْنِ الْإِمامَيْنِ الشَّهِيدَيْنِ، وَبِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعابِدِينَ، وَبِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ باقِرِ عِلْمِ الْأَوَّلِينَ، وَبِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ زَكِيِّ الصِّدِّيقِينَ،
خدایا به پیشگاهت تقرّب می‌جویم، ای شنواترین شنوایان، ای بیناترین بینایان، ای سریع‌ترین حسابرسان، ای بخشنده‌ترین بخشندگان، به محمّد خاتم پیامبران فرستاده‌ات به سوی جهانیان و به برادر و پسر عمویش، آن فراخ سینه و عالم آشکارکننده، علی امیرمؤمنان و حسن و حسین دو امام شهید و به علی بن الحسین زین‌العابدین و به محمّد بن علی شکافنده دانش پیشینیان و به جعفر بن محمّد آن پاکیزه‌ی گروه صدیقان
وَبِمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْكاظِمِ الْمُبِينِ، وَحَبِيسِ الظَّالِمِينَ ، وَبِعَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْأَمِينِ، وَبِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْجَوادِ عَلَمِ الْمُهْتَدِينَ، وَبِعَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرِّ الصَّادِقِ سَيِّدِ الْعابِدِينَ، وَبِالْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ وَلِيِّ الْمُؤْمِنِينَ، وَبِالْخَلَفِ الْحُجَّةِ صاحِبِ الْأَمْرِ مُظْهِرِ الْبَراهِينِ، أَنْ تَكْشِفَ مَا بِي مِنَ الْهُمُومِ، وَتَكْفِيَنِي شَرَّ الْبَلاءِ الْمَحْتُومِ، وَتُجِيرَنِي مِنَ النَّارِ ذاتِ السَّمُومِ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
و به موسی بن جعفر فرو برنده خشم و نمایان‌کننده حق و زندانی ستمکاران و به علی بن موسی الرّضای امین و به محمّد بن علی جواد پرچم راه‌یافتگان و علی بن محمّد آن نیکوکار صادق، سرور عبادت‌کنندگان و به حسن بن علی عسگری زمامدار مؤمنان و به یادگار بزرگوار، آن حجّت صاحب امر و آشکارکننده دلایل روشن که اندوه‌های مرا برطرف کنی و بلای حتمی را از من باز داری و از آتشی که دارای بادهای پر حرارت زهرآگین است مرا پناه دهی، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.
پس براى هرچه بخواهى دعا کن و آن حضرت را وداع کن و بازگرد.