سید ابن طاووس به سند معتبر از حضرت رضا(علیه‌السلام) روایت کرده: که از آن حضرت درباره‌ی نماز حضرت جعفر طیار(رحمة‌الله‌علیه) پرسیدند؛ حضرت فرمود: چرا به نماز حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بی‌توجهی؟ شاید رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نماز جعفر را بجا نیاورده باشد و شاید جعفر نماز رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را نخوانده باشد.
پرسش کننده عرضه داشت: یابنَ رَسول الله! نماز پیامبر را به من بیاموز! حضرت فرمود: دو رکعت نماز می‌خوانی؛ در هر رکعت «یک مرتبه» سوره
«حمد» و «پانزده مرتبه» سوره
«اِنّا اَنزَلناهُ» و در رکوع و پس از سر برداشتن و در سجده اوّل و بعد از آن و در سجده دوّم و پس از آن در هر یک «پانزده بار» سوره
«اِنّا اَنزَلناهُ» را می‌خوانی، آنگاه تشهّد خوانده و سلام می‌دهی.
چون نماز را به پایان بری بین تو و خداوند گناهی نمی‌ماند جز آنکه آمرزیده شود و هر حاجتی که از حق‌تعالی بخواهی روا خواهد شد و پس‌ازآن این دعا را می‌خوانی:
لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ رَبُّنا وَرَبُّ آبائِنَا الْأَوَّلِينَ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ إِلٰهاً واحِداً وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ لَانَعْبُدُ إِلّا إِيَّاهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ، لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ، أَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَأَعَزَّ جُنْدَهُ، وَهَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ، اللّٰهُمَّ أَنْتَ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ فِيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ، وَأَنْتَ قَيَّامُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ فِيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ؛
شایسته‌ی پرستشی جز خدا نیست، پروردگار ما و پروردگار پدران نخستین ما، شایسته پرستشی جز خدا نیست، پرستیده شدۀ یکتا و ما فقط تسلیم او هستیم؛ شایسته پرستشی جز خدا نیست، جز او را نمی‌پرستیم و دینمان را برای او خالص می‌کنیم، گرچه مشرکان را خوش نیاید، معبودی جز خدا نیست، یکتا، یگانه و بی‌همتاست، به وعده خویش وفا کرد و بنده خود را یاری داد و سپاهش را نیرومند ساخت و به‌تنهایی همه دشمنان را فراری و تارومار ساخت، فرمانروایی و ستایش تنها شایسته اوست و او بر هر کاری تواناست، خدایا تویی! نور آسمان‌ها و زمین و هر که در آن‌هاست، پس ستایش تنها برای توست و تویی برپادارنده آسمان‌ها و زمین و هرکه در آن‌هاست، پس ستایش تنها برای تو است؛
وَأَنْتَ الْحَقُّ، وَ وَعْدُكَ الْحَقُّ، وَقَوْلُكَ حَقٌّ، وَ إِنْجَازُكَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ، اللّٰهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَبِكَ خَاصَمْتُ، وَ إِلَيْكَ حَاكَمْتُ، يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ اغْفِرْ لِى مَا قَدَّمْتُ وَأَخَّرْتُ، وَأَسْرَرْتُ وَأَعْلَنْتُ، أَنْتَ إِلٰهِى لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لِى وَارْحَمْنِى وَتُبْ عَلَىَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ.
و تو حقی و وعده‌ات حق و گفتارت حق و عملت حق و بهشتت حق و دوزخت حق است؛ خدایا تنها تسلیم توام و به تو ایمان آوردم و بر تو توکّل کردم و به خاطر تو (با بدان) دشمنی کردم و تنها به‌سوی تو دادخواهی نمودم؛ پروردگارا، پروردگارا، پروردگارا! ببخش گناهانی را که پیش از این مرتکب شده‌ام و پس از این مرتکب می‌شوم و آنچه پنهان و آشکار انجام داده‌ام، همه را، خدای من! شایسته پرستشی جز تو نیست؛ درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد! و مرا بیامرز و به من رحمت آر و توبه‌ام را بپذیر، همانا تنها تویی بسیار توبه پذیر مهربان.
علاّمه مجلسی فرموده است: این نماز از نمازهای مشهور است و سنّی و شیعه آن را در کتاب‌های خود روایت کرده‌اند؛ و برخی این نماز را از نمازهای روز جمعه شمرده‌اند ولی از روایت این نکته به دست نمی‌آید و ظاهراً در دیگر روزها هم می‌توان آن را خواند.