بدان که «دکة القضا» نیمکتی در مسجد کوفه بوده که امیرمؤمنان روی آن می‌نشستند و قضاوت می‌کردند و در آن محلّ ستون کوتاهی وجود داشت که بر آن آیه کریمه
«إِنَّ اللّٰهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسٰانِ» نوشته شده بود؛ و بیت الطشت همان جایی است که معجزه امیرمؤمنان در حق آن دختر ظاهر شد.
دختر بی‌شوهری که بر اثر نشستن میان آب، زالویی در شکمش وارد شد و اندک‌اندک از مکیدن خون بزرگ و شکم دختر را مانند شکم زن حامله کرد؛ برادران دختر به او گمان فرزنددار شدن از راه نامشروع بردند و درصدد کشتن او برآمدند؛ برای قضاوت این مشکل نزد امیرمؤمنان آمدند، حضرت دستور داد در طرفی از مسجد پرده کشیدند و آن دختر را پشت پرده نشاندند، سپس قابله کوفه را دستور داد، آن دختر را معاینه کند.
زن قابله پس از معاینه عرضه داشت: یا امیرالمؤمنین، این دختر آبستن است و فرزندی در رحم دارد، حضرت دستور داد طشتی پر از لجن آوردند و دختر را روی آن قرار دادند، زالو وقتی بوی لجن شنید از شکم دختر بیرون آمد. در بعضی از روایات است که حضرت دست دراز کرد و از کوه‌های شام قطعه برفی حاضر کرد و در آن طشت نهاد تا زالو از شکم دختر بیرون آمد.
بدان که مشهور در ترتیب اعمال مسجد آن است که پس از اعمال ستون چهارم به وسط مسجد می‌روند و اعمال آنجا را بجا می‌آورند و اعمال «دکة القضاء» و «بیت الطشت» را در پایان همه اعمال پس از فراغت از دکه امام صادق(علیه‌السلام) به جا می‌آورند. امّا این فقیر به همان ترتیبی که سید ابن طاووس در کتاب «مصباح الزائر» و علاّمه مجلسی در «بحار» و شیخ خضر در کتاب «مزار» نقل کرده‌اند ذکر می‌کنم. اگر کسی بخواهد به ترتیب مشهور عمل نماید، اعمال دکة القضا و بیت الطشت را بعد از اعمال ستون چهارم بجا نیاورد.
در هر صورت به‌سوی دکة القضا برو و در آن محلّ دو رکعت نماز، به
«حمد» و هر سوره که خواهی بخوان، چون فارغ شدی، «تسبیح حضرت زهرا» را بجای آور و بگو:
پخش صوت
يَا مالِكِي وَمُمَلِّكِي وَمُتَغَمِّدِي بِالنِّعَمِ الْجِسامِ مِنْ غَيْرِ اسْتِحْقاقٍ، وَجْهِي خاضِعٌ لِمَا تَعْلُوهُ الْأَقْدامُ لِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ لَاتَجْعَلْ هٰذِهِ الشِّدَّةَ وَلَا هٰذِهِ الْمِحْنَةَ مُتَّصِلَةً بِاسْتِيصالِ الشَّأْفَةِ، وَامْنَحْنِي مِنْ فَضْلِكَ مَا لَمْ تَمْنَحْ بِهِ أَحَداً مِنْ غَيْرِ مَسْأَلَةٍ، أنْتَ الْقَدِيمُ الْأَوَّلُ الَّذِي لَمْ تَزَلْ وَلَا تَزالُ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي، وَزَكِّ عَمَلِي، وَبارِكْ لِي فِي أَجَلِي، وَاجْعَلْنِي مِنْ عُتَقائِكَ وَطُلَقائِكَ مِنَ النَّارِ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
ای مالک و مالک‌کننده‌ام و پوشاننده‌ام به نعمت‌های عظیم بدون داشتن شایستگی، رویم فروتن است برای آنچه قدم‌ها بالای آن قرار می‌گیرد، برای عظمت ذات با رأفت و محبتت، این سختی و نه این محنت را متّصل به هلاکت قرار مده، از احسانت به من ببخش، چیزی که بدون درخواست به کسی نبخشیدی، تویی، دیرین اوّل که همواره بوده‌ای و خواهی بود، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا بیامرز و به من رحم کن، عملم را پاک نما و در عمرم برکت ده و مرا از آزادشدگان و رها شدگان از آتش قرار ده، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.
اعمال بیت الطشت:
این محلّ متصّل به دکة القضا است. در این جایگاه دو رکعت نماز بخوان و پس از سلام و تسبیح حضرت بگو:
پخش صوت
اللّٰهُمَّ إِنِّي ذَخَرْتُ تَوْحِيدِي إِيَّاكَ، وَمَعْرِفَتِي بِكَ، وَ إِخْلاصِي لَكَ، وَ إِقْرارِي بِرُبُوبِيَّتِكَ، وَذَخَرْتُ وِلايَةَ مَنْ أَنْعَمْتَ عَلَيَّ بِمَعْرِفَتِهِمْ مِنْ بَرِيَّتِكَ مُحَمَّدٍ وَعِتْرَتِهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِمْ لِيَوْمِ فَزَعِي إِلَيْكَ عاجِلاً وآجِلاً، وَقَدْ فَزِعْتُ إِلَيْكَ وَ إِلَيْهِمْ يَا مَوْلايَ فِي هٰذَا الْيَوْمِ وَفِي مَوْقِفِي هٰذَا وَسَأَلْتُكَ مَادَّتِي مِنْ نِعْمَتِكَ وَ إِزاحَةَ مَا أَخْشاهُ مِنْ نِقْمَتِكَ، وَالْبَرَكَةَ فِيما رَزَقْتَنِيهِ، وَتَحْصِينَ صَدْرِي مِنْ كُلِّ هَمٍّ وَجائِحَةٍ وَمَعْصِيَةٍ فِي دِينِي وَدُنْيايَ وَآخِرَتِي، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خدایا من یکتاپرستی‌ام و معرفتم و اخلاصم نسبت به تو و اقرارم به ربوبیتت را ذخیره کردم و نیز ولایت کسانی که به خاطر معرفتشان از میان مخلوقاتت به من عطا کردی اندوخته قرار دادم و آن ولایت محمّد و عترت او (درود خدا بر او و خاندانش باد) است، برای روز پناهندگی‌ام به تو در دنیا و آخرت است و اکنون به تو و به آنان ای مولایم در این روز و در این موقعیتم پناه آورده‌ام و از تو تداوم نعمتت را بر خودم خواستم و از بین بردن آنچه می‌ترسم از کیفرت و برکت در آنچه نصیبم فرمودی و نگه‌داشتن سینه‌ام از هر نگرانی و سختی شدید و گناهی در دین و دنیا و آخرتم، ای مهربان‌ترین مهربانان. روایت شده که امام صادق(علیه‌السلام) در بیت الطشت دو رکعت نماز بجا آوردند.