بهتر آنکه این فصل را به همین‌جا ختم کنیم و این چند بیت شعر را که از جامی در مدح آن حضرت نقل‌شده است ذکر نماییم.
سَلامٌ عَلىٰ آلِ طٰهٰ وَيٰس
سَلامٌ عَلىٰ آلِ خَيْرِ النَّبِيِّين
سَلامٌ عَلىٰ رَوْضَةٍ حَلَّ فِيها
إِمامٌ يُباهِي بِهِ الْمُلْكُ وَالدِّين
امام به حق شاه مطلق که آمد
حریم درش قبله‌گاه سلاطین
شه کاخ عرفان گل شاخ احسان
دُرِ دُرج امکـان مه بُرج تمکیـن
علی‌بن‌موسی‌الرّضا کز خدایش
رضا شد لقب چون رضا بودش آیین
ز فضل و شرف بینی او را جهانی
اگر نبوَدَت تیره چشم جهان بین
پـی عطـر روبنـد حـوران جنّـت
غبار درش را به گیسوی مشکین
اگر خواهی آری به کف دامـن او
برو دامن از هرچه جز اوست برچین