شیخ احمد بن فهد و دیگران روایت کرده‌اند: مردی به موسی بن جعفر(علیه‌السلام) شکایت کرد که کار من بسته شده و به هر کاری رو می‌کنم سودی نمی‌یابم و به هر حاجت که توجّه می‌نمایم برآورده نمی‌گردد، حضرت فرمود: پس از نماز صبح ده مرتبه بگو:
«سُبْحانَ اللّٰهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ، أَسْتَغْفِرُ اللّٰه وَ أَسْأَلُهُ مِنْ فَضْلِهِ».
راوى گفت: اندک زمانى که بر این دعا مداومت کردم، جمعى از بادیه آمدند و مرا خبر دادند که مردى از اقوام تو از دنیا رفته و جز تو وارثى ندارد، پس مال بسیار به دست من آمد و تا حال بى نیازم.
در کتاب «کافی» و «مکارم» روایت کرده‌اند: مردی هلقام نام به آن حضرت عرضه داشت: به من دعایی بیاموز که برای نیک‌بختی دنیا و آخرت جامع بوده و آسان باشد، حضرت این دعا را تعلیم او کرد که پس از نماز صبح تا زمانی که آفتاب برآید بخواند، او بر این دعا مداومت کرد و حالش نیکو شد.