سید ابن طاووس در کتاب «جمال الاُسبوع» از شیخ تلعکبری نقل کرده او به سند خود از زید بن ثابت روایت کرده: مردی از بادیه‌نشینان خدمت رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) ایستاد و گفت: پدر و مادرم فدایت ای رسول خدا، ما در بادیه هستیم و از مدینه بسیار دوریم و نمی‌توانیم هر جمعه به نماز جمعه حاضر شویم، مرا به عملی راهنمایی کن که چون بجا آورم، فضیلت نماز جمعه را دریابم و پس از بازگشت به اهل و قبیله خود به ایشان بیاموزم، حضرت فرمود:
چون روز برآید دو رکعت نماز بخوان، در رکعت اول پس از سوره
«حمد» هفت مرتبه سوره
«فلق» و در رکعت دوم بعد از سوره
«حمد» هفت مرتبه سوره
«ناس»، پس از سلام هفت مرتبه
«آیت‌الکرسی» بخوان سپس برخیز و هشت رکعت دیگر به دو سلام بخوان، به این طریق که:
پس از هر دو رکعت بنشین و تشهد بگو، ولی سلام تشهد را نخوان که می‌شود چهار رکعت، آنگاه چهار رکعت دیگر به همین صورت بجا آر، در این هشت رکعت در هر رکعتی سوره
«حمد» یک مرتبه و سوره
«إِذٰا جٰاءَ نَصْرُ اللّٰهِ» یک مرتبه و سوره
«قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ» بیست‌وپنج مرتبه بخوان و چون از تشهّد و سلام رکعت هشتم فارغ شدی این دعا را هفت بار بخوان:
يَا حَيُّ يَا قَيُّوْمُ يَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، يَا إِلٰهَ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، يَا رَحْمانَ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَرَحِيمَهُما يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ، يَا اللّٰهُ يَا اللّٰهُ يَا اللّٰهُ يَا اللّٰهُ يَا اللّٰهُ يَا اللّٰهُ يَا اللّٰهُ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاغْفِرْ لِي.
ای زنده، ای پاینده، ای صاحب بزرگی و رأفت و محبت، ای معبود پیشینیان و پسینیان، ای مهربان‌ترین مهربانان، ای بخشنده دنیا و آخرت و مهربان هر دو جهان، ای پروردگار، ای پروردگار، ای پروردگار، ای پروردگار، ای پروردگار، ای پروردگار، ای پروردگار، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای خدا، بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا بیامرز .
سپس حاجت خود را ذکر کن و هفتاد مرتبه بگو:
لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ وَ سُبْحانَ اللّٰه رَبِّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ.
هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ و منزّه است خدا پروردگار عرش بزرگ.
آنگاه حضرت فرمود: به حق آن خدایی که مرا به راستی فرستاده سوگند، هر مرد و زن مؤمنی که این نماز را در روز جمعه بخواند من بهشت را برای او ضمانت می‌کنم و از جایش برنخیزد تا گناهانش و گناهان پدر و مادرش آمرزیده شود و حق‌تعالی به او ثواب هرکه را در این روز در شهرهای مسلمانان نماز خوانده باشد عطا می‌فرماید، و برای او پاداش کسی را که در این روز در مشرق و مغرب عالم روزه گرفته باشد و نماز خوانده باشد می‌نویسد؛ و به او ببخشد آنچه را که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده.
نویسنده گوید: شیخ طوسی هم در کتاب «مصباح» این نماز را نقل کرده ولی در روایت ایشان دعای پس از نماز نیامده است، بلکه به جای آن فرموده است: چون از نماز فارغ شدی هفتاد مرتبه بگو:
سُبْحانَ اللّٰهِ رَبِّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ وَ لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
منزه است خداوند، پروردگار عرش کریم و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ.