سید ابن طاووس در کتاب «مُهَجُ الدّعوات»، از سعید بن ابی الفتح قمی، ساکن در شهر واسط نقل کرده: مرا بیماری عظیمی بود که طبیبان از علاجش عاجز بودند، پدرم مرا به دار الشفاء برد و طبیبان و ساعور را که پیشرو مسیحیان در طب بود، برای معالجه من گرد آورد، آنان اندیشه کردند و گفتند: این بیماری را کسی غیر خدا نمی‌تواند علاج کند؛
از این سخن شکسته دل و غمناک شدم، کتابی از کتاب‌های پدرم را برداشتم که چیزی از آن را مطالعه کنم، در پشت آن کتاب این نوشته را دیدم: از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکه دچار مرضی باشد، پس از نماز صبح «چهل بار» بگوید:
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِينَ، حَسْبُنَا اللّٰهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ، تَبَارَكَ اللّٰهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، خدا را ستایش پروردگار جهانیان، خدا ما را بس است و چه نیکو کارگزاری است، پاک و منزّه است خدا، بهترین آفرینندگان و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ.
دست به موضع بیماری بمالد، از آن صحّت می‌یابد و حضرت عزّت او را شفا بخشد.
من صبر کردم، چون صبح شد فریضه را بجا آوردم و چهل بار این دعا را خواندم و با دست خود بر آن موضع مالیدم، در نتیجه خدای تعالی آن بیماری را از من برطرف کرد، ولی می‌ترسیدم مبادا بیماری بازگردد.
تا سه روز به انتظار بودم بازنگشت، پس از آن پدرم را از این واقعه باخبر ساختم، شکر خدا کرد و برای یکی از اطبّا که اهل کتاب بود نقل کرد، آن طبیب نزد من آمد و دید بیماری برطرف شده، در همان حال مسلمان شد و کلمه شهادت «أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلهَ إِلّا اللهُ؛ گواهی می دهم که معبودی جز خدای یکتا نیست» گفت و اسلامش نیکو گردید.
دعای «یا مَنْ کَبَسَ الاَْرْضَ»
شیخ کفعمی در کتاب «مصباح» فرموده: هرگاه در تو مرضی باشد، به موضع سجده‌ی خود دست بکش و آن را پس از نماز واجب «هفت
مرتبه» برآن موضع بمال و بگو:
يَا مَنْ كَبَسَ الْأَرْضَ عَلَى الْماءِ وَسَدَّ الْهَواءَ بِالسَّماءِ وَاخْتارَ لِنَفْسِهِ أَحْسَنَ الْأَسْماءِ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِي كَذا وَكَذا وَارْزُقْنِي وَعافِنِي مِنْ كَذا وَكَذا.
ای که زمین را بر آب فشرد و هوا را به آسمان بست و بهترین نام‌ها را برای خویش برگزید، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنین‌وچنان کن و روزی‌ام ده و سالمم بدار از چنین‌وچنان.
دعای عافیت
کفعمی از کتاب «متهجّد» نقل کرده: هرکس از دردی که با اوست طلب عافیت کند، در سجده دوم از دو رکعت اوّل «نماز شب» بگوید:
يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ، يَا رَحْمانُ يَا رَحِيمُ، يَا سَمِيعَ الدَّعَواتِ، يَا مُعْطِيَ الْخَيْراتِ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَعْطِنِي مِنْ خَيْرِ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَاصْرِفْ عَنِّي مِنْ شَرِّ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَأَذْهِبْ عَنِّي هٰذَا الْوَجَعَ؛ [درد را نام ببرد] فَإِنَّهُ قَدْ غاظَنِي وَأَحْزَنَنِي.
ای والا، ای بزرگ، ای بخشنده، ای مهربان، ای شنوای دعاها، ای عطا بخش خیرات، درود فرست بر محمّد و خاندانش و از خیر دنیا و آخرت چنان‌که سزاوار آنی به من عنایت کن و شرّ دنیا و آخرت را چنان‌که سزاوار آنی از من بگردان و این درد را از من ببر [درد را نام ببرد] که این درد خشمم را برافروخته و اندوهگینم ساخته.
و در دعا اصرار ورزد که عافیت شتابان به او می‌رسد، ان‌شاء‌الله تعالی.
در کتاب «عُدّة الداعی» از امام صادق(علیه‌السلام) نقل کرده: نزد بیماری خود درحالی‌که زیر آسمان قرار بگیری دست‌ها را بلند کن و بگو:
اللّٰهُمَّ إِنَّكَ عَيَّرْتَ أَقْواماً فِي كِتابك فقلت:
﴿قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلاٰ يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَ لاٰ تَحْوِيلاً﴾ فيا من لايَمْلِكُ كَشْفَ ضُرِّي وَلَا تَحْوِيلَهُ عَنِّي أَحَدٌ غَيْرُهُ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاكْشِفْ ضُرِّي، وَحَوِّلْهُ إِلىٰ مَنْ يَدْعُو مَعَكَ إِلٰهاً آخَرَ فَإِنِّي أَشْهَدُ أَنْ لَاإِلٰهَ غَيْرُكَ.
خدایا اقوامی را در قرآنت سرزنش کردی و فرمودی: «بگو: آنان را که به‌جای خدا [معبودان خود] پنداشتید بخوانید [تا بفهمید که] نمی‌توانند آسیب و گزندی را از شما دفع کنند و نه [آن را به خوشی و رفاه] تغییر دهند» ای که برطرف کردن زیان و گرداندن آن را از من، کسی جز او نمی‌تواند، بر محمّد و خاندانش درود فرست و زیانم را برطرف کن و به سوی آن‌که معبود دیگری جز تو را با تو می‌خواند تغییر ده که گواهی می‌دهم معبودی جز تو نیست.
روایت شده: هر مؤمنی هر بیماری و دردی بیابد، با دست به موضع درد بمالد و با خلوص نیت بگوید:
﴿وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مٰا هُوَ شِفٰاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لاٰ يَزِيدُ الظّٰالِمِينَ إِلاّٰ خَسٰاراً﴾
ما از قرآن آنچه را برای مؤمنان مایۀ درمان و رحمت است نازل می‌کنیم، ولی ستمکاران را جز خسارت نمی‌افزاید.
هر دردی که باشد، از آن عافیت یابد و مصداق این واقعیت در خود آیه است که فرموده:
«﴿شِفٰاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ﴾؛ که آن برای مؤمنان مایۀ درمان و رحمت است».
ایضاً برای رفع مرض
همچنین برای رفع بیماری، یک پیمانه گندم بخرد و به پشت بخوابد و گندم‌ها را روی سینه خود بریزید و بگوید:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي إِذا سَأَلَكَ بِهِ الْمُضْطَرُّ كَشَفْتَ مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَمَكَّنْتَ لَهُ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْتَهُ خَلِيفَتَكَ عَلَىٰ خَلْقِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَعَلَىٰ أَهْلِ بَيْتِهِ، وَأَنْ تُعافِيَنِي مِنْ عِلَّتِي.
خدایا از تو می‌خواهم به نامت، نامی که وقتی درمانده‌ای تو را به آن بخواند، زیانش را برطرف کنی و در زمین، قدرتش بخشی و او را بر بندگانت خلیفه نمایی، اینکه بر محمّد و اهل‌بیتش درود فرستی و مرا از دردم تندرستی دهی.
آنگاه برخیزد و بنشیند و گندم‌ها را از اطراف خود جمع کند و دوباره این دعا را بخواند، سپس آن را به چهار قسمت تقسیم کند و هر چارک آن را که یک «مُد» [تقریباً 10 سیر] است به مسکینی دهد و این دعا را بخواند، که ان‌شاء‌الله تعالی از بیماری بهبودی یابد.
ایضاً دعاهای عافیت از علل و اسقام
از امیرمؤمنان نقل‌شده: بر موضع درد دست بگذار و سه مرتبه بگو:
اللّٰهُ اللّٰهُ اللّٰهُ رَبِّي حَقّاً لَاأُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً . اللّٰهُمَّ أَنْتَ لَها وَ لِكُلِّ عَظِيمَةٍ فَفَرِّجْها عَنِّي.
خدا، خدا، خدا به حقیقت پروردگار من است، چیزی را با او شریک نسازم، خدایا تویی برطرف‌کننده این درد و هر درد بزرگ پس آن را از من بگشا.
از حضرت صادق(علیه‌السلام) نقل‌شده: بر موضع درد دست بگذار و بگو: «بِسْمِ اللّٰه» بعد بر آن دست بکش و هفت مرتبه بگو:
أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِجَلالِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللّٰه، وَأَعُوذُ بِجَمْعِ اللّٰهِ، وَأَعُوذُ بِرَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَأَعُوذُ بِأَسْماءِ اللّٰهِ مِنْ شَرِّ مَا أَحْذَرُ، وَمِنْ شَرِّ مَا أَخافُ عَلَىٰ نَفْسِي.
پناه می‌برم به عزّت خدا و پناه می‌برم به قدرت خدا و پناه می‌برم به شکوه خدا و پناه می‌برم به عظمت خدا و پناه می‌برم به گردآوری خدا و پناه می‌برم به رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) و پناه می‌برم به نام‌های خدا، از شرّ آنچه حذر می‌کنم و از شرّ آنچه بر خود می‌ترسم.
دعای مادر برای مرض فرزند خود
روایت شده: هرگاه طفل بیمار شد، مادرش بالای بام برود و مقنعه از سر برگیرد، به گونه‌ای که مویش آشکار گردد،
آنگاه به سجده رود و بگوید:
اللّٰهُمَّ رَبِّ أَنْتَ أَعْطَيْتَنِيهِ، وَأَنْتَ وَهَبْتَهُ لِي، اللّٰهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَكَ الْيَوْمَ جَدِيدَةً إِنَّكَ قادِرٌ مُقْتَدِرٌ.
خدایا، پروردگارا تو او را به من عطا کردی و بخشیدی، خدایا بخششت را امروز تازه کن، به درستی که تو توانا و نیرومندی.
سر برندارد تا فرزند او خوب شود.
شیخ شهید نقل کرده: هر که درد شدیدی دارد، بر قَدَح آبی، چهل مرتبه سوره
«حمد» بخواند و آن را بر خود بریزد و زنبیلی که در آن گندم باشد نزد خود بگذارد، سپس از آن گندم با دست خود به سائل دهد و از او بخواهد وی را دعا کند تا شفا یابد ان‌شاء‌الله تعالی.
به سندهای معتبر وارد شده: بیماران خود را با دادن صدقه مداوا کنید.
شیخ شهید برای رفع بیماری نقل کرده: بر بازوی راست بیمار دست بگذارد و هفت مرتبه سوره
«حمد» بخواند و این دعا را قرائت کند:
اللّٰهُمَّ أَزِلْ عَنْهُ الْعِلَلَ وَالدَّاءَ، وَأَعِدْهُ إِلَى الصِّحَّةِ وَالشِّفاءِ، وَأَمِدَّهُ بِحُسْنِ الْوِقايَةِ، وَرُدَّهُ إِلىٰ حُسْنِ الْعافِيَةِ، وَاجْعَلْ مَا نالَهُ فِي مَرَضِهِ هٰذَا مادَّةً لِحَياتِهِ، وَكَفَّارَةً لِسَيِّئَاتِهِ، اللّٰهُمَّ وَ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.
خدایا بیماری‌ها و درد را از او برطرف کن و به سلامت و شفا بازگردانش و به نگهداری نیکو یاری‌اش ده و به تندرستی نیکو بازش گردان و آنچه را در این بیماری به او رسیده، مایه‌ای برای زندگی‌اش و کفّاره گناهانش قرار ده؛ خدایا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.
اگر در عافیت او اثر نکرد، سوره
«حمد» را هفتاد مرتبه تکرار کند، ان‌شاء‌الله تعالی اثر خواهد کرد.
از حضرت امام باقر(علیه‌السلام) روایت شده: هرکس را سوره‌های
«حمد» و
«قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ» خوب نکند، چیز دیگری او را خوب نخواهد کرد و هر بیماری را این دو سوره شفا می‌دهد.
از امام صادق(علیه‌السلام) نقل‌شده: هر مؤمنی که بیماری یا علّتی داشته باشد، از روی اخلاص بگوید:
﴿وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مٰا هُوَ شِفٰاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ.﴾
ما از قرآن آنچه را برای مؤمنان مایۀ درمان و رحمت است نازل می‌کنیم.
و موضع علّت را مسح کند، حق‌تعالی او را شفا دهد.
از حضرت رضا(علیه‌السلام) روایت شده: برای رفع تمامی امراض بر آن‌ها بخوان:
يَا مُنْزِلَ الشِّفاءِ، وَمُذْهِبَ الدَّاءِ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَ نْزِلْ عَلَىٰ وَجَعِي الشِّفاءَ.
ای فرو فرستنده شفا و از میان برنده درد، بر محمّد و خاندانش درود فرست و بر دردم شفا نازل فرما.
سید ابن طاووس در کتاب «مهج» از ابن عباس روایت کرده: نزد امیرمؤمنان نشسته بودم، شخصی رنگ پریده آمد و گفت: ای امیرمؤمنان، من همیشه بیمارم و دردهای بسیاری دارم، به من دعایی بیاموز که با آن بر بیماری‌هایم یاری جویم، فرمود:
به تو دعایی می‌آموزم که جبرئیل وقتی حسن و حسین بیمار بودند به پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) آموخت و آن دعا این است:
إِلٰهِي كُلَّما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ نِعْمَةً قَلَّ لَكَ عِنْدَها شُكْرِي، وَكُلَّمَا ابْتَلَيْتَنِي بِبَلِيَّةٍ قَلَّ لَكَ عِنْدَها صَبْرِي، فَيا مَنْ قلَّ شُكْرِي عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ يَحْرِمْنِي، وَيا مَنْ قَلَّ صَبْرِي عِنْدَ بَلائِهِ فَلَمْ يَخْذُلْنِي، وَيَا مَنْ رَآنِي عَلَى الْمَعَاصِي فَلَمْ يَفْضَحْنِي، وَيَا مَنْ رَآنِي عَلَى الْخَطايَا فَلَمْ يُعاقِبْنِي عَلَيْها، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاغْفِرْ لِي ذَنْبِي، وَاشْفِنِي مِنْ مَرَضِي إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.
ای معبود من، هر زمان به من نعمت دادی سپاسگزاری‌ام برای تو در کنار آن نعمت اندک بود و هر زمان مبتلای به بلایم نمودی، صبرم برای تو نزد آن اندک بود، ای که شکرم کنار نعمت‌هایش کم بود، ولی از نعمت محرومم نکرد و ای که صبرم نزد بلایش اندک بود، ولی مرا وا نگذاشت و ای که مرا بر گناهان دید، ولی رسوایم نساخت و ای که مرا بر خطاها دید، ولی بر آن‌ها عذابم نکرد، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و گناهم را بیامرز و از بیماری‌ام شفا ده، به درستی که تو بر هر کاری توانایی.
ابن عبّاس گفت: پس از یک سال آن مرد را دیدم، درحالی‌که رنگش نیکو و سرخ شده بود و گفت: این دعا را بر هیچ دردی نخواندم مگر آن‌که شفا یافتم و بر سلطه‌گری که از او می‌ترسیدم وارد نشدم، مگر آن‌که خدای عزّوجلّ شرش را از من بازگرداند.
نقل‌شده: به نجاشی از پدرانش کلاهی چهارصدساله به ارث رسیده بود که به روی هر دردی نهاده می‌شد تسکین می‌یافت. کلاه را شکافتند که ملاحظه کنند چه چیزی در آن است؛ این دعا را دیدند:
بِسْمِ اللّٰهِ الْمَلِكِ الْحَقِّ الْمُبِينِ،
﴿شَهِدَ اللّٰهُ أَنَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ وَ الْمَلاٰئِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قٰائِماً بِالْقِسْطِ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ، إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللّٰهِ الْإِسْلاٰمُ﴾، لِلّٰهِ نُورٌ وَحِكْمَةٌ وَحَوْلٌ وَقُوَّةٌ وَقُدْرَةٌ وَسُلْطانٌ وَبُرْهانٌ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ آدَمُ صَفِيُّ اللّٰهِ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ إِبْراهِيمُ خَلِيلُ اللّٰه، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ مُوسَىٰ كَلِيمُ اللّٰه، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ مُحَمَّدٌ الْعَرَبِيُّ رَسُولُ اللّٰه وَحَبِيبُهُ وَخِيَرَتُهُ مِنْ خَلْقِهِ، اسْكُنْ يَا جَمِيعَ الْأَوْجاعِ وَالْأَسْقامِ وَالْأَمْراضِ وَجَمِيعَ الْعِلَلِ وَجَمِيعَ الْحُمَيَّاتِ سَكَّنْتُكَ بِالَّذِي سَكَنَ لَهُ مَا فِي اللَّيْلِ وَالنَّهارِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ خَيْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ أَجْمَعِينَ.
«خداوند درحالی‌که [به کارگردانی در همۀ امورِ هستی] قائم به عدالت است [با زبانِ وحی و نظام استوار آفرینش و وحدتِ حاکمیت در خلقت] گواهی می‌دهد که هیچ معبودی جز او نیست و فرشتگان و دانشمندان نیز [گواهی می‌دهند که] جز او معبودی وجود ندارد، [معبودی] که توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است؛ مسلّماً دین نزد خدا فقط اسلام است[اسلامی که در قرآن تجلی دارد]»، نور و حکمت، جنبش و نیرو، قدرت و سلطنت و برهان ویژه خدا است، معبودی جز خدا نیست، آدم برگزیده خداست، ابراهیم دوست خداست، معبودی جز خدا نیست، موسی هم‌سخن خدا است، معبودی جز خدا نیست، محمّد عربی رسول خدا و حبیب و برگزیده از میان مخلوقات اوست، آرام گیرید ای همه دردها و بیماری‌ها و امراض و همه علّت‌ها و همه تب‌ها، آرامت نمودم به کسی که آنچه در شب و روز است برایش آرام شد و او شنوا و داناست و درود خدا بر بهترین بندگان او محمّد و همه خاندانش.
در کتاب «مکارم الأخلاق» آمده: نجاشی پادشاه، دچار درد سر بود، بیماری خود را برای پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نوشت، حضرت این حِرز را برای او فرستاد، او در کلاهش گذاشت، دردش آرام گرفت و آن حِرز این است:
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ،
﴿شَهِدَ اللّٰهُ أَنَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ وَ الْمَلاٰئِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قٰائِماً بِالْقِسْطِ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ، إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللّٰهِ الْإِسْلاٰمُ﴾ لِلّٰهِ نُورٌ وَحِكْمَةٌ وَعِزٌّ وَقُوَّةٌ وَبُرْهانٌ وَقُدْرَةٌ وَسُلْطانٌ وَرَحْمَةٌ . يَا مَنْ لَايَنامُ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ إِبْراهِيمُ خَلِيلُ اللّٰهِ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ مُوسىٰ كَلِيمُ اللّٰه، لَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ عِيسىٰ رُوحُ اللّٰه وَكَلِمَتُهُ، لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ مُحَمَّدٌ رَسُول اللّٰهِ وَصَفِيُّهُ وَصِفْوَتُهُ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، اسْكُنْ سَكَّنْتُكَ بِمَنْ يَسْكُنُ لَهُ مَا فِي السَّماواتِ وَالْأَرْضِ وَبِمَنْ سَكَنَ لَهُ مَا فِي اللَّيْلِ وَالنَّهارِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ،
﴿فَسَخَّرْنٰا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخٰاءً حَيْثُ أَصٰابَ وَ الشَّيٰاطِينَ كُلَّ بَنّٰاءٍ وَ غَوّٰاصٍ﴾،
﴿أَلاٰ إِلَى اللّٰهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ﴾
«خداوند درحالی‌که [به کارگردانی در همۀ امورِ هستی] قائم به عدالت است [با زبانِ وحی و نظام استوار آفرینش و وحدتِ حاکمیت در خلقت] گواهی می‌دهد که هیچ معبودی جز او نیست و فرشتگان و دانشمندان نیز [گواهی می‌دهند که] جز او معبودی وجود ندارد، [معبودی] که توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است؛ مسلّماً دین نزد خدا فقط اسلام است[اسلامی که در قرآن تجلی دارد]»، برای خدا نور و حکمت و عزّت و قوّت و برهان و قدرت و سلطنت و رحمت است، ای که نمی‌خوابد، معبودی جز خدا نیست، ابراهیم دوست خداست، معبودی جز خدا نیست، موسی هم‌سخن خداست، معبودی جز خدا نیست، عیسی روح خدا و کلمه اوست، معبودی جز خدا نیست، محمّد رسول خدا و دوست یکدل و بهترین رفیق اوست، درود و سلام خدا بر او و خاندانش باد، آرام شو، آرامت کردم به کسی که آنچه در آسمان‌ها و زمین است برای او آرام می‌شود و به کسی که آنچه در شب و روز است برای او آرام شد و او شنوا و داناست، «[با اجابتِ دعایش] باد را برای او به کار گرفتیم که هرجا می‌خواست به فرمانش با ملایمت و آرامی جریان می‌یافت و هر بنّا و غواصی از شیاطین را [رامِ او ساختیم]»؛ «[همۀ] امور به‌سوی خداوند بازمی‌گردد.»