برای رفع دشواری زایمان زنان؛ بر پوستی بنویسد:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ،
﴿كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مٰا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلاّٰ سٰاعَةً مِنْ نَهٰارٍ﴾
﴿كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهٰا لَمْ يَلْبَثُوا إِلاّٰ عَشِيَّةً أَوْ ضُحٰاهٰا﴾
﴿إِذْ قٰالَتِ امْرَأَتُ عِمْرٰانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مٰا فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴾
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، «روزی که آنچه را [از عذاب] به آن تهدید می‌شوند ببینند [به نظرشان می‌رسد که] انگار [با وجود عمری شهوترانی و لذت‌گرایی] فقط ساعتی از یک روز را [در دنیا] درنگ داشتند!»، «روزی که قیامت را ببینند گویی [در دنیا] جز شام‌گاهی یا صبح‌گاهی درنگ نداشتند!»، «[به یاد آرید] هنگامی که همسر عِمران گفت: پروردگارا! برای تو نذر کرده‌ام آنچه را در رحِم دارم [برای خدمت به خانۀ تو از سرپرستی من و هر کاری] آزاد باشد، [نذرم را] از من بپذیر که تو شنوا[ی دعا] و دانا[ی به نیت من] هستی!»
سپس آن را بر ران راست او ببندد و وقتی فرزندش به دنیا آمد باز کند؛
و نیز روایت شده است که بر آن بخواند:
﴿فَأَجٰاءَهَا الْمَخٰاضُ إِلىٰ جِذْعِ النَّخْلَةِ... رُطَباً جَنِيًّا﴾
درد زاییدن او را به‌سوی تنۀ درخت خرمایی کشانید... خرمایی تازه و چیده.
پس به این آیه صدا را بلند کند:
﴿وَ اللّٰهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهٰاتِكُمْ لاٰ تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصٰارَ وَ الْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ﴾ كَذلِكَ اُخْرُجْ اَيُّها الطِّلْقُ اُخْرُجْ بِاذْنِ اللَّهِ
خداوند شما را از شکم مادرانتان درحالی‌که چیزی نمی‌دانستید بیرون آورد و برای شما [ابزار شناخت چون] گوش و چشم و قلب قرار داد تا [با فراگیری دانشِ لازم و معرفت دینی، و عمل به آن] سپاس‌گزاری کنید.
و نیز از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده است: که برای آسان شدن ولادت بر پوستی یا کاغذی بنویسد:
اَللّهُمَّ فارِجَ الْهَمِّ وَ كاشِفَ الْغَمِّ وَ رَحْمنَ الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ وَ رَحيمَهُما، اِرْحَمْ فلانة بنت فُلانة، رَحْمَةً تُغْنيها بِها عَنْ رَحْمَةِ جَميعِ خَلْقِكَ، تُفَرِّجُ بِها كُرْبَتَها، وَ تَكْشِفُ بِها غَمَّها، وَ تُيَسِّرُ بِها وِلادَتَها
﴿وَ قُضِىَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لايُظْلَمُونَ﴾
﴿وَ قيلَ الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ﴾.
خدایا، ای گشاینده اندوه و برطرف کننده غم و بخشنده دنیا و آخرت و مهربان هر دو جهان، رحم کن، به فلان دختر فلان، رحمتی که او را از رحمت همه بندگانت بی‌نیاز کنی، محنتش را به آن بگشایی و غمش را برطرف نمایی و زایمانش را آسان فرمایی «و بین مردم براساس حق داوری می‌شود و مورد ستم قرار نمی‌گیرند» «و گفته می‌شود: همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداوند پروردگار جهانیان است.»