برای درد زانو؛ از کتاب «طبّ الأئمّه» نقل‌شده: جابر جُعفی از حضرت باقر(علیه‌السلام) روایت کرده: من نزد امام حسین(علیه‌السلام) بودم که مردی از شیعیان آن حضرت که از بنی امیه بود خدمت آن جناب آمد و عرض کرد: یابنَ رسول الله من به خاطر درد پایی که دارم، نمی‌توانم خدمت شما برسم،
حضرت فرمود: چرا از دعای امام حسن غافلی؟ عرضه داشت: آن دعا چیست؟ فرمود:
﴿إِنّٰا فَتَحْنٰا لَکَ فَتْحاً مُبِیناً﴾ تا
﴿کٰانَ اللّٰهُ عَزِیزاً حَکِیماً﴾، پس آنچه آن حضرت فرموده بود بجای آورد، پس از آن درد پا را احساس نکرد؛
و نیز برای درد زانو وارد شده: چون نماز گزاردی بگو:
يَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَىٰ، يَا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ، وَيَا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، ارْحَمْ ضَعْفِي وَقِلَّةَ حِيلَتِي، وَأَعْفِنِي مِنْ وَجَعِي.
ای سخی‌ترین کسی که عطا کردی، ای بهترین کسی که درخواست شد، ای مهربان‌ترین کسی که از او مهربانی خواسته شد، به ناتوانی‌ام و کمی چاره‌ام رحم کن و از این درد مرا عافیت ده.
و نیز برای درد ساق‌ها وارد شده است که «هفت مرتبه» این آیه شریفه را بخوانند:
﴿وَ اتْلُ مٰا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ كِتٰابِ رَبِّكَ لاٰ مُبَدِّلَ لِكَلِمٰاتِهِ وَ لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً﴾
آنچه از کتاب پروردگارت بر تو وحی شده قرائت کن! برای کلماتش هیچ تغییردهنده‌ای نیست و هرگز تکیه‌گاهی جز او نخواهی یافت.