اول:
از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: برای رفع دردها می‌گویی:
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّهِ، كَمْ مِنْ نِعْمَةٍ لِلّٰهِ، فِي عِرْقٍ ساكِنٍ وَغَيْرِ ساكِنٍ، عَلَىٰ عَبْدٍ شاكِرٍ وَغَيْرِ شاكِرٍ.
بنام خدا و به یاری خدا، چه بسیار نعمت خدا که وجود دارد در رگی ساکن و غیر ساکن، بر بنده سپاسگزار و غیر سپاسگزار.
و پس از نماز واجب مَحاسِن [موی صورت] خود را به دست راست خود می‌گیری و «سه» مرتبه می‌گویی:
اللّٰهُمَّ فَرِّجْ عَنِّي كُرْبَتِي، وَعَجِّلْ عافِيَتِي، وَاكْشِفْ ضُرِّي.
خدایا گرفتاریم را رفع کن و عافیتم را زود برسان و زیان را از من دور کن.
و حریص باش که این عمل با اشک و گریه همراه باشد.
دوم:
از حضرت صادق(علیه‌السلام) نقل‌شده: دست بر جای درد بگذار و بگو:
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ، وَمُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ، اللّٰهُمَّ امْسَحْ عنِّي مَا أَجِدُ.
بنام خدا و به خدا، محمّد (ص) رسول خداست و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ، خدایا دردى را که در وجودم احساس می‌کنم برطرف فرما.
و «سه» مرتبه جای درد را به دست راست مسح کن.
سوم:
از حضرت باقر(علیه‌السلام) روایت شده: امیرمؤمنان بیمار شد، رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به دیدن ایشان رفت و به ایشان فرمود: بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ تَعْجِيلَ عافِيَتِكَ، وَصَبْراً عَلَىٰ بَلِيَّتِكَ، وَخُرُوجاً إِلَىٰ رَحْمَتِكَ.
بار الها! یا عافیتت را تسریع گردان، یا به من صبر در بلایت را عنایت کن و یا روح مرا به سوى جوار رحمتت خارج فرما.
چهارم:
از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: دست خود را بر جای درد می‌گذاری و «سه» مرتبه می‌گویی:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ، الَّذِي نَزَلَ بِهِ الرُّوْحُ الْأَمِينُ، وَهُوَ عِنْدَكَ فِي أُمِّ الْكِتابِ عَلِيٌّ حَكِيمٌ، أَنْ تَشْفِيَنِي بِشِفائِكَ، وَتُدَاوِيَنِي بِدَوَائِكَ، وَتُعافِيَنِي مِنْ بَلائِكَ.
خدایا، از تو می‌خواهم به‌حق قرآن عظیمی که فرود آورد آن را روح‌الامین، و آن در نزد تو در دفتر اصلی والا و فرزانه است، که درمانم کنی به درمان خود و مداوایم کنی به داروی خویش و عافیتم دهی از بلای خود.
سپس بر محمد و آل محمّد صلوات می‌فرستی.
پنجم:
از ابو حمزه روایت شده: دردی در زانویم عارض شد، شکایت آن را نزد حضرت باقر(علیه‌السلام) بردم، فرمودند: هرگاه نماز خواندی بگو:
يَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَىٰ، وَيَا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ، وَيَا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، ارْحَمْ ضَعْفِي وَقِلَّةَ حِيلَتِي، وَاعْفِنِي مِنْ وَجَعِي.
ای بهترین کسی که عطا کند و ای بهترین درخواست شدگان، و ای مهربان‌ترین رحم خواستگان رحم کن بر ناتوانی و بیچارگی‌ام و عافیتم ده از این دردم.
گفت: آن را خواندم و عافیت یافتم.
مؤلف گوید: ما در آغاز باب سوم، «دعاهایى را براى دردها و بیمارى ها» ذکر کردیم.