آنچه در اینجا ذکر می‌شود «شش» چیز است:
اول:
روایت شده: شخصی خدمت حضرت صادق(علیه‌السلام) از ابتلای به وحشت و ترس شکایت کرد، حضرت فرمود: آیا شما را به چیزی خبر ندهم که اگر آن را بگویید وحشت نخواهید کرد، نه در شب و نه در روز؟
بِسْمِ اللّٰهِ وَبِاللّٰهِ وَ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ، إِنَّهُ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّٰهِ فَهُوَ حَسْبُهُ، إِنَّ اللّٰهَ بالِغُ أَمْرِهِ، قَدْ جَعَلَ اللّٰهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً . اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِي فِي كَنَفِكَ وَفِي جِوارِكَ، وَاجْعَلْنِي فِي أَمانِكَ وَفِي مَنْعِكَ.
به نام خدا و به خدا و بر خدا توکل کردم که هرکه بر خدا توکل کند، خدا او را بس است، به درستی که خدا به پایان رساننده کار خویش است. خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داد، خدایا مرا در حمایت و جوارت و در امان و نگهداری‌ات قرار ده.
روایت شده: مردی سی سال این دعا را می‌خواند، شبی آن را ترک کرد، در آن شب عقرب او را گزید.
دوم:
کسی که شب را در خانه یا اتاقی تنها به‌روز آورد،
«آیت‌الکرسی» بخواند و بگوید:
اللّٰهُمَّ آنِسْ وَحْشَتِي، وَآمِنْ رَوْعَتِي، وَأَعِنِّي عَلَىٰ وَحْدَتِي.
خدایا آرامش ده وحشتم را و ایمنی بخش به ترسم و کمکم ده بر تنهایی‌ام.
سوم:
روایت شده: رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) حضرت حسن(علیه‌السلام) و حسین(علیه‌السلام) را به این کلمات تعویذ داد:
أُعِيذُكُما بِكَلِماتِ اللّٰهِ التَّامَّةِ، وَأَسْمَائِهِ الْحُسْنَىٰ كُلِّها عامَّةً، مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَالْهامَّةِ، وَمِنْ شَرِّ كُلِّ عَيْنٍ لامَّةٍ، وَمِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ.
شما را به کلمات کامل خدا و همه نام‌های نیکوترش جملگی پناه می‌دهم، از شرّ هر گزنده و خزنده و از شرّ هر چشم بدچشم و از شرّ حسود آنگاه که حسد ورزد.
آنگاه فرمود: حضرت ابراهیم(علیه‌السلام)، اسماعیل و اسحاق را این‌چنین تعویذ می‌کرد.
چهارم:
روایت شده: اصحاب رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در بعضی از جنگ‌ها از آزار کیک‌ها [کک‌ها] خدمت آن حضرت شکایت کردند.
فرمود: وقتی به خوابگاه خود می‌روند، چنین بخوانند:
أَيُّهَا الْأَسْوَدُ الْوَثَّابُ، الَّذِي لَايُبالِي غَلَقاً وَلَا باباً، عَزَمْتُ عَلَيْكَ بِأُمِّ الْكِتابِ أَنْ لَاتُؤْذِيَنِي وَأَصْحابِي إِلَىٰ أَنْ يَذْهَبَ اللَّيْلُ، وَيَجِيءَ الصُّبْحُ بِمَا جَاءَ.
ای سیاه جهنده‌ای که از هیچ دربند و دری باک نمی‌کند، به امّ الکتاب بر تو سوگند می‌دهم اینکه مرا و اصحابم را میازاری تا شب برود و صبح با آنچه آورد، بیاید.
پنجم:
از امیرمؤمنان روایت شده: چون جانور درنده‌ای را مانند شیر و پلنگ و گرگ و امثال آن‌ها دیدی، بگو:
أَعُوذُ بِرَبِّ دانْيالَ وَالْجُبِّ، مِنْ كُلِّ أَسَدٍ مُسْتَأْسِدٍ.
پناه برم به پروردگار دانیال و چاه، از هر شیر درنده.
و از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: چون جانور درنده دیدی، در صورت او
«آیت‌الکرسی» بخوان و به او بگو:
عَزَمْتُ عَلَيْكَ بِعَزِيمَةِ اللّٰهِ، وَعَزِيمَةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَعَزِيمَةِ سُلَيْمَانَ بْنِ داوُدَ، وَعَزِيمَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طالِبٍ عَلَيْهِ السَّلامُ، وَالْأَئِمَّةِ الطَّاهِرِينَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ مِنْ بَعْدِهِ.
تو را اراده می‌کنم به اراده استوار خدا و اراده محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) و اراده سلیمان بن داود و اراده امیرمؤمنان علی بن ابیطالب (درود خدا بر او) و امامان پاکیزه (درود خدا بر ایشان) پس از امیر مؤمنان.
ان‌شاءالله از تو روى گردان خواهد شد.
ششم:
روایت شده: رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به امیرمؤمنان فرمود: یا علی، هرگاه به مهلکه یا بلایی دچار شدی بگو:
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
بنام خدای بخشاینده مهربان، هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ.
به درستى که خدا آنچه را از انواع بلا بخواهد، از تو دور می‌کند.