نقل‌شده است از کتاب «مجتنی»، نوشته‌ی سید ابن طاووس(رحمه الله):
اللّٰهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِي لَمْ يَبْقَ لَها إِلّا رَجاءُ عَفْوِكَ، وَقَدْ قَدَّمْتُ آلَةَ الْحِرْمانِ بَيْنَ يَدَيَّ، فَأَنَا أَسْأَلُكَ مَا لَاأَسْتَحِقُّهُ، وَأَدْعُوكَ مَا لَاأَسْتَوْجِبُهُ، وَأَتَضَرَّعُ إِلَيْكَ بِما لَا أَسْتَأْهِلُهُ، وَلَمْ يَخْفَ عَلَيْكَ حالِي وَ إِنْ خَفِيَ عَلَى النَّاسِ كُنْهُ مَعْرِفَةِ أَمْرِي . اللّٰهُمَّ إِنْ كانَ رِزْقِي فِي السَّماءِ فَأَهْبِطْهُ، وَ إِنْ كانَ فِي الْأَرْضِ فَأَظْهِرْهُ، وَ إِنْ كانَ بَعِيداً فَقَرِّبْهُ، وَ إِنْ كانَ قَرِيباً فَيَسِّرْهُ، وَ إِنْ كانَ قَلِيلاً فَكَثِّرْهُ وَ بارِكْ لِي فِيهِ.
خدایا برای گناهانم نمانده، جز امید به گذشتت و به تحقیق پیش فرستادم ابزار محرومیت را پیش روی خویش، من از تو می‌خواهم آنچه را که شایسته‌اش نیستم و می‌خوانمت آن‌گونه که سزاوارش نمی‌باشم و به سویت می‌نالم آن‌چنان‌که شایسته‌اش نیستم، حالم بر تو پوشیده نیست، گرچه حقیقت شناسایی کارم بر مردم پوشیده است. خدایا اگر روزی‌ام در آسمان است فرودش آور و اگر در زمین است، آشکارش کن و اگر دور است نزدیکش فرما و اگر نزدیک است، آسانش کن و اگر اندک است بسیارش گردان و برایم در آن برکت قرار ده.