شیخ ابن فهد روایت کرده: روزی به ابو الدّرداء خبر دادند: خانه‌ات سوخته است، گفت نسوخته، دیگری خبر داد، باز همان پاسخ را داد تا سه مرتبه؛ معلوم شد تمام خانه‌های اطراف جز خانه او سوخته!
گفتند: از کجا می‌دانستی که خانه تو نسوخته است؟ گفت: زیرا از رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) شنیدم که فرمود:
هرکه در صبح این دعا را بخواند، بدی در آن روز به او نمی‌رسد و اگر در شب بخواند، در آن شب بدی به او نمی‌رسد و من این دعا را خوانده بودم:
اَللّهُمَّ اَنْتَ رَبّى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ اَنْتَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ، وَ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّبِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ؛ ما شاءَاللَّهُ كانَ وَ مالَمْ يَشَاءْلَمْ يَكُنْ؛ اَعْلَمُ اَنَّ
اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ وَ اَنَّ اللَّهَ قَدْ اَحاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْماً؛ اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسى وَ مِنْ شَرِّ قَضاءِ السُّوءِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذى شَرٍّ وَ مِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَ الاِْنْسِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دابَّةٍ اَنْتَ آخِذٌ بِناصِيَتَها، اِنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ.
خدایا تویی پروردگار من، معبودی جز تو نیست، بر تو توکل کردم و تو پروردگار عرش بزرگی و هیچ نیرو و توان نیست مگر به خدای بلندمرتبۀ بزرگ، آنچه خدا خواست شد و آنچه نخواست نشد، می‌دانم که خدا بر هر کاری تواناست و به همه‌چیز از جهت علم احاطه یافته است. خدایا به تو پناه می‌آورم، از شرّ خود و از شرّ قضای بد و از شرّ هر صاحب شرّی و از شرّ جنّ و انس و از شرّ هر جنبنده‌ای که گیرنده‌ی مهار اختیارش هستی، به‌درستی که پروردگار من بر راهی راست است.