سید ابن طاووس در کتاب «مهج الدعوات» از حضرت باقر(علیه‌السلام) روایت کرده: که جبرئیل به محضر رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) عرضه داشت: هیچ پیامبری را به‌اندازه تو دوست نداشتم، پس بسیار بگو:
پخش صوت
اللّٰهُمَّ إِنَّكَ تَرىٰ وَلَا تُرىٰ، وَأَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلىٰ، وَأَنَّ إِلَيْكَ الْمُنْتَهىٰ وَالرُّجْعىٰ، وَأَنَّ لَكَ الْآخِرَةَ وَالْأُولىٰ، وَأَنَّ لَكَ الْمَماتَ وَالْمَحْيَا، وَرَبِّ أَعُوذُ بِكَ أَنْ أُذَلَّ أَوْ أُخْزىٰ.
خدایا! تو می‌بینی و دیده نمی‌شوی و تو در چشم انداز برتری و نهایت و بازگشت همه به سوی تو است و آخرت و دنیا و مرگ و زندگی به دست تو است، پروردگارا به تو پناه می‌آورم از اینکه خوار یا رسوا شوم.