از امام جواد(علیه‌السلام) نقل‌شده: هر که امام حسین(علیه‌السلام) را در «شب بیست‌وسوم» ماه رمضان زیارت کند - و آن شبی است که امید می‌رود شب قدر باشد و در آن شب هر امر محکمی جدا و مقدّر می‌گردد - روح بیست‌وچهار هزار پیغمبر و فرشته که همه از خدا در این شب برای زیارت آن حضرت اجازه می‌گیرند، با او مصافحه کنند؛
و در حدیث معتبر دیگری از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده است: چون شب قدر می‌شود، منادی از آسمان هفتم از پشت عرش ندا سر می‌دهد: حق‌تعالی آمرزید هرکه را به زیارت قبر حسین(علیه‌السلام) آمده است؛
و در روایت دیگری است: هر که شب قدر نزد قبر آن حضرت باشد و دو رکعت نماز یا آنچه ممکن می‌شود نزد آن حضرت بخواند و از خدا بهشت درخواست کند و از آتش پناه ببرد، حق‌تعالی خواهش او را به او عطا فرماید و از آتش پناهش دهد.
ابن قولویه از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: هر که در ماه رمضان قبر امام حسین(علیه‌السلام) را زیارت کند و در راه زیارت بمیرد برای او حادثه و اتفاق و حسابی نخواهد بود و به او بگویند بدون ترس و بیم وارد بهشت شو.