از بشیر دُهّان به سند معتبر روایت شده است: که گفت خدمت امام صادق(علیه‌السلام) عرض کردم: گاه هست که حج از من فوت می‌شود و روز عرفه را نزد قبر حضرت حسین(علیه‌السلام) به سر می‌برم. فرمود: ای بشیر کار خوبی انجام می‌دهی،
هر مؤمنی که در روز غیر عید، بامعرفت به حق آن حضرت به زیارت قبر حضرتش برود، ثواب «بیست حج» و «بیست عمره» پسندیده پذیرفته و «بیست جهاد» همراه پیامبر مرسل یا امام عادل برای او نوشته می‌شود و هرکه آن حضرت را در روز عید زیارت کند، حق‌تعالی برای او ثواب «صد حج» و «صد عمره» و «صد جهاد» همراه با پیامبر مرسل یا امام عادل را می‌نویسند و هر که آن حضرت را در روز عرفه، بامعرفت به حق حضرتش زیارت کند، برای او ثواب «هزار حج» و «هزار عمره» پسندیده پذیرفته و «هزار جهاد» با پیامبر مرسل یا امام عادل نوشته می‌شود.
به حضرت گفتم: ثواب موقف عرفات برای من کجا حاصل می‌شود؟ آن حضرت به سوی من نظر کرد، مانند کسی که خشمناک باشد و فرمود: ای بشیر، هرگاه مؤمنی در روز عرفه، به زیارت قبر امام حسین(علیه‌السلام) برود و در رود فرات غُسل کند، سپس به سوی قبر آن حضرت حرکت کند، حق‌تعالی به هر گامی که بر می‌دارد، برای او ثواب حجّی که با همه مناسک به طور کامل انجام داده باشد می‌نویسد و چنین گمان دارم که فرمود: «و عمره»؛
و در احادیث بسیار به نهایت اعتبار وارد شده است: که حق‌تعالی در روز عرفه، پیش از آنکه نظر به اهل موقف عرفات کند، ابتدا نظر رحمت به سوی زائران قبر حسین(علیه‌السلام) می‌اندازد.
در حدیث معتبر از رُفاعه روایت شده: که امام صادق(علیه‌السلام) به من فرمود: امسال حج کردی؟ گفتم: فدایت شوم، مالی نداشتم که به حج روم، ولی عرفه را نزد قبر امام حسین(علیه‌السلام) گذراندم؛ فرمود: ای رُفاعه، از آنچه اهل مِنی در آن بودند، هیچ کوتاهی نکردی، اگر نه این بود که کراهت دارم مردم ترک حج کنند، هر آینه برای تو حدیثی می‌گفتم که هرگز زیارت قبر آن حضرت را ترک نکنی؛ پس ساعتی ساکت شد، بعد از آن فرمود: پدرم به من خبر داد، هر که به سوی قبر امام حسین(علیه‌السلام) بیرون رود و با تکبّر حرکت نکند، عارف به حق آن حضرت باشد، هزار فرشته از طرف راست و هزار فرشته از طرف چپ همراه او می‌شوند و برای او ثواب «هزار حج» و «هزار عمره» که با پیغمبر یا وصی پیغمبر بجا آورده باشد نوشته می‌شود.