پوشیده نماند که امامزاده‌ای که انسان، با اطمینان خاطر، به خاطر درک فیوضات و زدودن رنج‌ها و غصه‌ها، به جانب قبر شریفش، بار سفر ببندد و به قصد او حرکت کند که باید نسبت به او دو مطلب را مورد توجّه قرار دهد، آنگاه به قصد زیارت حرکت کند:
اول:
درک جلالت مقام و عظمت شأن صاحب آن مرقد، علاوه بر شرافت نسب او که این دو معنا، از کتاب‌های حدیث و انساب [علم نسب‌شناسی] و تاریخ شناخته می‌شود.
دوم:
معلوم بودن قبر آن سید جلیل و صحت منسوب بودن قبر به او
زمینۀ جمع بین این دو مطلب بسیار کم است؛ و ما در کتاب «هدیة الزائر» به ذکر جمعی از ایشان اشاره کرده‌ایم و در کتاب «نفثة المصدور» و «منتهی الآمال» اشاره به محسن بن حسین(علیه‌السلام) نمودیم و چون در این کتاب گنجایش ذکر نیست، تنها به ذکر دو نفر از ایشان اکتفا می‌نماییم:
زیارت حضرت معصومه(ع) در قم
زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) در شهر ری