حتی اگر ما فرشتگان را بر آنان نازل میکردیم و مردگان [بهصورتی معجزهآسا] با آنان سخن میگفتند، و همهچیز را گروهگروه در برابرشان جمع میکردیم بر آن نبودند که [به خدا و پیامبر] ایمان آورند، مگر اینکه خداوند [ایمانآوردنشان را از روی جبر] بخواهد، ولی بیشترشان [به وضع خود که با هیچ معجزهای ایمان نمیآورند] ناآگاهند (١١١) اینگونه برای هر پیامبری دشمنانی از شیاطینِ انس و جنّ قرار دادیم که برای فریب [مردم] همواره گفتاری باطل و به ظاهر آراسته به یکدیگر القا میکنند، و اگر پروردگارت میخواست چنین نمیکردند، پس آنان و آنچه را به دروغ به هم میبافند رها کن! (١١٢) [ما برای آزمایش بندگان از گفتار باطلِ شیاطین به یکدیگر مانع نشدیم] تا دلهای آنانکه به آخرت ایمان ندارند به آن [گفتههای باطل و القائات بیهوده] متمایل شود و آن را بپسندد، و [برای رسیدن به منتهای شقاوت که کیفر عناد آنان با حق است] هر گناهی که باید انجام میدادند انجام دهند (١١٣) آیا جز خدا را [در امورم] به حَکمیت و داوری بخواهم؟ درحالیکه اوست که قرآن را که [همۀ معارف و احکام در آن] به تفصیل بیان شده بهسوی شما نازل کرده است، و اهل کتاب میدانند که قرآن از سوی پروردگارت بر اساس حق نازل شده، پس [در اینکه معجزهخواهی مشرکان و رودررویی اهل کتاب با تو برای حقیقتیابی نیست] از تردیدکنندگان مباش! (١١٤) کلمات پروردگارت [قرآن مجید] درحالیکه عین صِدق و عدل است به تمامیت و کمال رسید [تا آنجا که برای هدایت مردم تا قیامت بس است،] تغییردهندهای برای کلمات خداوند نیست، او شنوا و داناست (١١٥) اگر از بیشتر مردم روی زمین [که دچار هوا و هوس هستند] پیروی کنی تو را از راه خداوند گمراه میکنند، آنان فقط از گمان را [که پایۀ علمی ندارد] دنبال مینمایند، و به دروغ و تخمین تکیه میزنند (١١٦) قطعاً پروردگارت به کسی که از راه او گمراه میشود، و نیز به هدایتیافتگان داناتر است (١١٧) اگر به آیات خدا [که بیانگر حلال و حرام است] ایمان دارید از آنچه [از گوشت حیوان حلالگوشتی] که [وقت ذبحشدن،] نام خدا بر او برده شده بخورید (١١٨) « 142 »