مسلّماً برای منکران حقایق [که بر انکارشان پافشاری می کنند،] مساوی است که [ از عذاب دوزخ ] هشدارشان دهی یا ندهی؛ قطعا ایمان نمیآورند (٦) خداوند [به کیفر انکارشان] بر دلها و گوششان مُهرِ [عدم فهمِ حقایق] زده، و بر چشمها[ی قلبشان] پردۀ ضخیمی است [که مشعل هدایت را نمیبینند]، و برای آنان عذاب بزرگی است (٧) برخی از مردم [که منافقند] میگویند: ما به خدا و روز قیامت ایمان آوردیم، درحالیکه مؤمن نیستند (٨) [به گمان باطلشان] خداوند و مؤمنان را مورد نیرنگ قرار میدهند درحالیکه جز به خودشان نیرنگ نمیزنند، و [زیانِ این نیرنگ را نسبت به خود] درک نمیکنند (٩) در دلهایشان بیماری [سختی از نفاق، و دشمنی با خدا و پیامبر است،] پس خدا [به کیفر انحرافشان] بر بیماری دلهایشان افزود، و برای آنان به سبب آنکه همواره دروغ میگفتند عذاب دردناکی است (١٠) چون به آنان گویند: در زمین تبهکاری و فتنهانگیزی نکنید، میگویند: فقط ما در مقام اصلاحگری هستیم (١١) آگاه باشید! خودِ اینان اهل تبهکاری و فتنهانگیزیاند؛ ولی این مسئله را نمیفهمند (١٢) چون به آنان گویند: شما هم آنگونه که دیگر مردم ایمان آوردند ایمان آورید، میگویند: آیا ما نیز مانند ابلهان ایمان آوریم؟ آگاه باشید! یقیناً خودِ اینان ابلهند؛ ولی [از شدت کوردلی به ابلهی خود] آگاه نیستند (١٣) هنگامی که با مؤمنان دیدار کنند میگویند: ما [به خدا و پیامبر] مؤمن شدیم. و زمانی که با شیطانهایشان [که سران شرک و کفرند] در خلوت بنشینند میگویند: بهیقین ما با شماییم، جز این نیست که ما [با تظاهر به ایمان،] آنان را مورد ریشخند قرار می دهیم (١٤) خداوند آنان را [به کیفر این عمل منافقانه] دچار عذاب [دنیا و آخرت] میکند، و در تجاوز کردنشان مهلت میدهد تا [همواره در وادی نفاقشان] سرگردان بمانند (١٥) آنان کسانی هستند که گمراهی را بهجای هدایت انتخاب کردند، [در نهایت] تجارتشان هیچ سودی نکرد، و از راهیافتگان [بهسوی سعادت] نبودند (١٦) « 3 »