وکسانی که به کفر گرویدند و آیات ما را منکر شدند اهل دوزخند (١٠) ای مؤمنان! نعمت خدا را بر خود یاد کرده، [قلباً مورد توجه قرار دهید،] هنگامی که گروهی قصد کردند [برای نابودکردنتان] به شما شبیخون زنند نهایتاً خداوند توطئۀ آنان را از شما بازداشت، از خدا [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید؛ و مؤمنان باید فقط بر خدا توکل کنند! (١١) خداوند از بنیاسرائیل [بر لزوم اطاعت از احکامش و پیروی از موسی] پیمان گرفت، و از آنان دوازده سرپرست برانگیختیم [تا هریک عهدهدارِ امور قبیلهای باشد]، و خداوند اِعلام کرد: بهیقین من با شمایم، اگر نماز را [با شرایط ویژهاش] بخوانید، و زکات بپردازید، و به پیامبرانم ایمان آورید و آنان را در اهدافشان یاری کنید، و برای [جلب خشنودی] خداوند [به نیازمندان] وامی نیکو دهید دراینصورت گناهانتان را محو میکنم، و شما را در بهشتهایی که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است وارد میکنم، پس هرکس از شما بعد از این پیمان به کفر روی کند، قطعاً از راه راست منحرف شده است (١٢) پس آنان را به علت پیمانشکنی [از رحمت خود] راندیم، و دلهایشان را [از پذیرش حق] سخت [و غیر قابل انعطاف] قرار دادیم [تاجاییکه] پیوسته سخنان [حق] را از جایگاههای حقیقیاش [برای گمراهماندنِ مردم] تغییر میدهند، و بخشی از آنچه [از معارف تورات] را که بهوسیلۀ آن پند داده شدند به فراموشی سپرده [و نادیده گرفتند]، و همواره از کارهای خائنانۀ آنان جز اندکی از ایشان [که وفادار به پیمان خدایند] آگاه میشوی، پس [تا آمدن حکم جهاد] از آنان بگذر! و [از مجازاتشان] چشمپوشی کن؛ زیرا خداوند نیکوکاران را دوست دارد (١٣) « 109 »