و بهسوی آمرزشی ویژه از سوی پروردگارتان و بهشتی که پهنایش، [پهنای] آسمانها و زمین است بشتابید؛ بهشتی که برای [اطاعتکنندگان از خدا و] پرهیزکنندگان [از محرّماتش] آماده شده است (١٣٣) هم آنانکه در رفاه و تنگدستی انفاق میکنند، و خشم خود را فرو برده، [آتش هیجانش را با یاد خدا خاموش میسازند،] و از [خطای] مردم میگذرند، خداوند نیکوکاران را دوست دارد (١٣٤) هم آنانکه چون کار زشتی مرتکب شوند، یا بر خود [به سبب غفلت از پارهای از امور دینی و اخلاقی] ستم ورزند، و [پیش از فرصتسوزی] خدا را یاد کرده [قلباً مورد توجه قرار میدهند]، در نتیجه برای گناهانشان درخواست آمرزش میکنند؛ بهراستی چه کسی جز خداوند گناهان را میآمرزد!؟ و آگاهانه بر گناهانی که مرتکب شدهاند پافشاری نمیکنند (١٣٥) پاداششان آمرزشی است ویژه از سوی پروردگارشان، و بهشتهایی که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، در آن جاودانهاند، پاداشِ عملکنندگان [به مسائل الهی، که آمرزش و بهشت جاوید است] نیکوست (١٣٦) همانا پیش از شما روشهایی [چون فرمانهای عذاب بر ضد ستمکاران] به وقوع پیوسته است، [که هیچ جامعه ستمکاری از آنها مستثنا نیست،] پس در زمین بگردید و با تأمل بنگرید که پایان [زندگی] منکرانِ [حقایق الهی] چگونه بود؟ (١٣٧) این [قرآن] روشنگر [حوادث و وضع و حال جوامع] برای همۀ مردم است، و [همۀ آیاتش] هدایت و اندرزی است برای [اطاعتکنندگان از خدا، و] پرهیزکنندگان [از محرّمات او] (١٣٨) [در انجام فرمانهای خدا و پیامبر و در عرصۀ نبرد با دشمنان] سستی نکنید، و [از پیشآمدهای ناگوار و سختیها] اندوهگین نشوید، که شما اگر [از روی راستی و درستی] مؤمن باشید از همه برترید (١٣٩) اگر [در جنگ اُحُد] به شما آسیب و جراحتی رسید به گروه دشمن نیز [در جنگ بَدر] آسیب و جراحتی مانند آن رسید، ما این روزها[ی پیروزی و شکست] را [به عنوان امتحان و مایۀ بیداری] در میان مردم میگردانیم [تا پند گیرند]، و خداوند کسانی را که [از روی حقیقت و اخلاص] ایمان آوردهاند مشخص کند، و از میان شما گواهانی [در مورد پیروزیها که نتیجۀ طاعت و تقواست، و شکستها که محصول نافرمانی و بیتقوایی است] انتخاب کند، خداوند ستمکاران را [که با نافرمانی از خدا و پیامبر، بر خود و دیگران ستم میکنند] دوست ندارد (١٤٠) « 67 »