به گمانِ [بیاساس] خود گفتند: این چهارپایان و زراعت[ی که سهم خدا و بُتهاست] خوردنش جز برای کسی که ما اجازه دهیم ممنوع است، اینها چهارپایانی است که [حتی] سوارشدن بر آنها حرام است. و [نیز] چهارپایانی [در اختیارشان بود] که [عمداً هنگام ذبح،] نام خدا را بر آنها نمیبردند، درحالیکه [این احکامِ ناروا را] به دروغ به خداوند نسبت میدادند، بهزودی خداوند آنان را به سبب دروغهایی که به هم میبافتند مجازات خواهد کرد (١٣٨) و [نیز به خیال باطلشان] گفتند: آنچه در شکم این چهارپایان است [در صورت زنده بیرونآمدن] ویژۀ مردان ماست و بر همسرانمان حرام است، و اگر مرده باشد مرد و زن در آن شریکند، بهزودی خداوند آنان را برای این توصیفِ باطلشان کیفر خواهد داد؛ زیرا او حکیم و داناست (١٣٩) قطعاً کسانی که فرزندان خود را به سبب ابلهی و بیدانشی خود کشتهاند، و آنچه را خداوند [از حلال] روزی آنان کرده بود بر پایۀ دروغبستن به خدا حرام شمردند، زیانِ [واقعی] کردند، بهراستی که گمراه شدند و هدایت نیافتند (١٤٠) خداوند کسی است که باغهایی برافراشته بر داربست [چون درختان انگور]، و باغهایی بدون داربست [چون درختان ایستاده بر تنه و ساقه]، و درخت خرما، و کشت و زرع با محصولات گوناگون، و زیتون، و انار شبیه به هم و بیشباهت به هم پدید آورده است، از میوههای آنها چون میوه داد بخورید! و حقِ [شرعی] آن را روز چیدنش [به مستحقان] بپردازید! و از زیادهروی [در هزینهکردن و خوردن] بپرهیزید! زیرا خداوند اهل زیادهروی را دوست ندارد (١٤١) و [نیز] از دامها حیواناتی باربَر، و دارندۀ پشم و کرک آفرید، از آنچه خداوند روزی شما کرده بخورید، و از گامهای شیطان پیروی نکنید! که یقیناً او دشمن آشکار شماست (١٤٢) « 146 »