هرکدام از زنانتان مرتکب زِنا شوند چهار مرد مؤمن را در مورد [کار زشت] آنان شاهد بخواهید، اگر [به ارتکاب آن] شهادت دادند، آنان را در خانهها زندانِ اَبد کنید! تا مرگشان فرا رسد یا خداوند برای [نجات] آنان راهی [قانونی] قرار دهد (١٥) از میان شما آن مرد و زنی که مرتکب زِنا شوند [درصورتیکه هر دو بدون همسر باشند] آنان را [با اجرای حدودِ خداوند] عقوبت کنید! چنانچه از کار زشتشان توبه کنند و [مفاسدشان را] اصلاح نمایند از [عقوبت] آنان گذشت کنید؛ زیرا خداوند همواره بسیار توبه پذیر و مهربان است (١٦) پذیرش توبه در پیشگاه خداوند فقط برای کسانی است که کار زشتی را از روی نادانی انجام میدهند آنگاه بدون تأخیر [و از دسترفتن فرصت] توبه میکنند، مسلّماً خداوند توبۀ آنان را میپذیرد؛ خداوند همواره دانا و حکیم است (١٧) توبه برای دو گروه نیست: کسانی که پیوسته کارهای زشت انجام میدهند تا مرگ یکی از آنان فرارسد، [و در آن لحظه که عمر به پایان رسیده] بگوید: اکنون توبه کردم! و نیز آنانکه در حال کفر [و انکار حقایق] میمیرند، برای آنان عذاب دردناکی آماده کردهایم (١٨) ای مؤمنان! برای شما ارثبردن از زنان درحالیکه [زندگی با آنان] خوشایند شما نبود [و فقط به طمع بهدستآوردنِ اموالشان پس از مرگشان با آنان زندگی میکردید] حلال نیست، و آنان را در تنگنا مگذارید تا بخشی از آنچه را [به عنوان مَهریه] به آنان دادهاید پس بگیرید، مگر آنکه کار زشتِ آشکاری مرتکب شوند، [در هر صورت] با آنان [هرچند که زندگی با آنان خوشایند شما نیست] رفتاری پسندیده داشته باشید، چنانچه [به علتی] از آنان دچار نفرت [و نارضایتی] شدید [باز هم بهگونۀ شایسته با آنان رفتار کنید]، چه بسا چیزی مورد خوشایند شما نیست ولی خداوند در [ادامۀ زندگی با] آن خیر فراوانی قرار میدهد (١٩) « 80 »