پس به کیفر پیمان‌شکنی آنان و کفرورزی‌شان به آیات خدا، و ظالمانه‌کشتن انبیا، و گفتار [بی‌پایۀ باطل] آنان [مبنی بر این] که دل‌هایمان در پوشش است [و بدین جهت کلام حق را نمی‌فهمیم، از رحمت خود دورشان کردیم]، بلکه خداوند [به سبب کفرشان] بر دل‌هایشان مُهرِ [محرومیت از فهم حقایق] زد، به این خاطر جز اندکی مؤمن نمی‌شوند (١٥٥) و [نیز] به علت انکارشان [نسبت به نبوت عیسی]، و گفتارشان دربارۀ مریمِ [پاکدامن و وارسته] که بُهتان بزرگی بود [مستحق عذابشان ساختیم] (١٥٦) و به سبب این گفتار [سراسر دروغ]شان که گفتند: ما عیسی‌‌بن‌مریم فرستادۀ خدا را کشتیم. [به خواری دنیا و آتش دوزخ محکومشان کردیم،] درصورتی‌که او را نکشتند و به صلیب نیاویختند، بلکه [شخص دیگری به‌جای عیسی] بر آنان مشتبه شد، [و مشتبه‌شده را به صلیب کشیدند،] و آنان‌که دربارۀ وضع او دچار اختلاف شدند در مورد وی در تردیدند، و جز پیروی از گمانِ واهی هیچ آگاهی به [سرگذشت] عیسی ندارند؛ و یقیناً او را نکشتند (١٥٧) بلکه خداوند او را به‌سوی خود بالا برد، خداوند همواره توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است (١٥٨) از اهل کتاب اَحدی نیست مگر آن‌که پیش از مرگش به عیسی ایمان می‌آورد [که او فرستادۀ خدا و بندۀ او و مژده‌دهنده به ظهور محمّد صلی الله علیه وآله است، و حال آن‌که ایمان در آن لحظه سودبخش نیست]، و [عیسی] در قیامت بر [باطل‌بودنِ عقاید و اعمال] آنان شاهد است (١٥٩) پس به کیفر ستمی که یهودیان [به آیات خدا و بر خود و بر دیگران و آیین آسمانی مسیح] روا داشتند، و به سزای آن‌که بسیاری [از مردم] را از [سلوک در] راه خدا مانع شدند چیزهای پاکیزۀ دلپذیری [مانند شیر، پیهِ حیوانات، چربی و صید ماهی در روز شنبه] را که برای آنان حلال بود حرام کردیم (١٦٠) و [نیز به سبب] رِباگرفتنشان که [مؤکداً] از آن نهی شده بودند، و خوردن اموال مردم از راه نامشروع، [حلال‌های خدا بر آنان حرام شد] و ما برای کافرانِ از آنان عذابی دردناک آماده کرده‌ایم (١٦١) ولی در بین آنان ثابت‌‌قدمان در دانش [که از برکت دانششان تسلیم حق شدند]، و مؤمنانی که به آنچه بر تو و آنچه پیش از تو نازل شده ایمان دارند، به‌ویژه خوانندگان نماز [با شرایط ویژه‌اش]، و پرداخت‌کنندگان زکات، و ایمان‌آورندگان به خدا و قیامت، همه و همه [جمعی هستند که] به‌زودی پاداش بزرگی عطایشان خواهیم کرد (١٦٢) « 103 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن