به مؤمنان بگو: از کسانی که [واقع شدن] روزهای [انتقام و مجازات] خداوند را انتظار نمیبرند، [به سبب آمادهنبودن شرایطِ جهاد، با تکیه بر صبر و تحمّل] گذشت کنند تا [خداوند] هر قومی را [چه مؤمن چه کافر] در برابر آنچه انجام دادهاند جزا دهد (١٤) هرکس کار شایسته کند به سود خود اوست، و هرکس مرتکب زشتی شود به زیان خود اوست، سپس بهسوی پروردگارتان بازگردانده میشوید (١٥) ما به بنیاسرائیل کتاب و حکومت و نبوت عطا کردیم، و از روزیهای دلپذیر به آنان بخشیدیم، و آنان را بر جهانیانِ [روزگار خودشان] برتری دادیم (١٦) و دلایل روشنی از امر [نبوت و دین] در اختیارشان قرار دادیم، پس [دربارۀ دین] اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه [به حقیقت] آگاه شده بودند، [اختلافشان] به سبب روحیۀ تجاوزگری و حسد بین خودشان [بود]، یقیناً پروردگارت روز قیامت دربارۀ آنچه همواره در آن اختلاف میکردند داوری خواهد کرد، [تا آنانکه باید مجازات اختلاف را بچشند به دوزخ روند] (١٧) سپس تو را بر راهی [ویژه] از امر [دین] قرار دادیم؛ بنابراین سالک آن [راه] باش! و از خواستههای [نامشروعِ] بیدانشان پیروی مکن! (١٨) [درصورتیکه از آیین آنان پیروی کنی] آنان نمیتوانند در برابر [ارادۀ] خداوند چیزی [از بلاها و گرفتاریهای دنیا و آخرت] را از تو برطرف کنند، همانا ستمکاران یار و یاور یکدیگرند، و خداوند سرپرست و یاور پرهیزگاران است (١٩) این [قرآن] برای مردم مایۀ بینش و روشنگری است، و [سراسر آیاتش] هدایت و رحمت برای اهل یقین [است] (٢٠) آیا کسانی که مرتکب گناهان شدهاند، گمانشان این است که ما آنان را مانند مؤمنانی که کارهای شایسته انجام دادهاند قرار میدهیم که زندگی و مرگشان برابر باشد؟ بد داوری میکنند! (٢١) خداوند آسمانها و زمین را به راستی و درستی آفرید تا هرکس [بر پایۀ عدالتی که در همۀ نظام آفرینش حاکم است] در برابر آنچه انجام داده پاداش یابد، و انسانها [در مورد پاداششان] مورد ستم قرار نمیگیرند (٢٢) « 500 »