کسی که از انحرافِ سهوی و نا آگاهانۀ وصیتکننده [در مورد حقوق ورثه]، یا انحراف عمدی و آگاهانۀ او [مبنی بر وصیت به امور نامشروع و ناحق] بترسد، و بین ورثه [با تغییردادنِ وصیت بر اساس احکام دین] اصلاح دهد گناهی بر او نیست، همانا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (١٨٢) ای مؤمنان! روزه بر شما واجب شده همانگونه که بر پیشینیانِ شما واجب شده بود، [فلسفۀ وجوب روزه این است که] تا [شما با اِمساک در ماه رمضان] به [روحیه اطاعت از خدا، و] پرهیز [از محرّماتش] آراسته شوید (١٨٣) [در] روزهایی چند و اندک [روزه بگیرید!] پس هرکه از شما بیمار یا در سفر باشد [به تعداد روزههای از دست رفته] از روزهای غیر [رمضان] روزه بگیرد، و بر کسانی که روزهگرفتن برایشان طاقتفرساست، کفارۀ آن طعامدادن به یک نیازمند [بهجایِ هر روزۀ از دست رفته] است، و هرکس به خواست خودش [افزون بر کفارۀ واجب] به طعامِ نیازمند بیفزاید برایش خیر [بیشتری] است، و روزهگرفتن [هرچند دشوار باشد] اگر [پاداش و آثار معنویاش را] بدانید برای شما بهتر است (١٨٤) [آن روزهای چند و اندک که روزه در آن واجب گشته] ماه رمضان است؛ ماهی که قرآن در آن نازل شده؛ [قرآنی که همۀ آیاتش] هدایتگر مردم و دربردارندۀ دلایلی روشن از هدایت، و میزان تشخیص [حق از باطل] است، پس کسی که در این ماه [در وطنش] حاضر باشد باید همۀ ماه را روزه بگیرد، و آن که بیمار یا در سفر است [به تعداد روزههای از دست رفته] روزهای غیر [رمضان] را روزه بدارد، [حکم قضای روزه به این صورت برای این است که] خداوند برای شما آسانی میخواهد نه سختی، و به خاطر این است که [با گرفتن روزههای از دست رفته،] تعداد [روزهای رمضان] را کامل کنید، و خدا را به پاس آنکه شما را [به حقایق] راهنمایی نموده به عظمت و بزرگی ستایش کنید، و نیز برای اینکه [به سبب نعمتِ کمنظیر ماه رمضان و روزۀ در آن] سپاسگزار باشید (١٨٥) چون بندگانم از تو دربارۀ من بپرسند، [بگو:] یقیناً من نزدیکم! دعای دعاکننده را وقتی مرا بخواند اجابت میکنم؛ پس باید [برای تأمین خیر دنیا و آخرتشان، خواستههای] مرا [عملاً] اجابت کنند، و به من ایمان بیاورند تا [به رشد و صواب] راه یابند (١٨٦) « 28 »