آنان که به خدا و رسولش ایمان آوردند نزد پروردگارشان همان صدّیقان و گواهانِ [اعمال] هستند، پاداششان و نورشان ویژۀ خود آنان است، کفرپیشگانی که منکر آیات ما شدند اهل دوزخند (١٩) بدانید که زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی و آرایش و زینت، و فخرفروشی به یکدیگر و فزون‌طلبی در اموال و اولاد نیست، [چنین دنیایی که دارنده‌اش فاقد ارتباط با خدا و قیامت است] مانند بارانی است که محصول [سرسبز و خوش‌منظره] آن کشاورزان را شگفت‌زده کند، سپس خشک شود به‌گونه‌ای که آن را زردرنگ ببینی، آن‌گاه [ریزریز و] خاشاک گردد! [این‌گونه دنیایی برای بی‌دینان] عذاب سختی در آخرت است، و [برای مؤمنان که از دنیا استفاده درست می‌کنند] آمرزش و رضایتی [از سوی خدا] است، زندگی دنیا [بدون ایمان] جز کالای فریبنده نیست (٢٠) به‌سوی آمرزش ویژه از ناحیۀ پروردگارتان، و بهشتی که وسعتش چون وسعت آسمان و زمین است [با به کارگرفتنِ تلاش و سرعتی مضاعف، از یکدیگر] پیشی گیرید، [این بهشت] برای کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آورده‌اند آماده شده است، این احسان خداست که آن را به هرکس بخواهد عطا می‌کند، و خداوند دارای احسان بزرگ است (٢١) هیچ حادثۀ ناگواری نه در زمین [چون زلزله، سیل و قحطی] و نه در وجودتان [چون بیماری، نقص بدنی و جراحت] روی نمی‌دهد مگر پیش از آن‌که آن را به وجود آوریم در کتابی [چون لوح محفوظ، ثبت] است، به‌راستی [تحقق دادن] این [امور] بر خداوند آسان است (٢٢) [این حوادث تقدیر حکیمانۀ خداست] تا بر آنچه از دستتان رفته غمگین نشوید، و به آنچه به شما عطا کرده مغرورانه شادمان نگردید، خداوند هیچ خودپسندِ فخرفروشی را دوست ندارد (٢٣) هم آنان‌که همواره بخل می‌ورزند و مردم را به بخل فرمان می‌دهند، کسی که [از انفاق] رویگردان است [زیانی به خدا نمی‌زند؛ زیرا] خداوند بی‌نیاز و ستوده‌خصال است (٢٤) « 540 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن