خویشان را به یکدیگر نشان میدهند [ولی بهخاطر دلمشغولی به آنان توجه نکنند]، گناهپیشه آرزو میکند ایکاش میتوانست فرزندانش را در برابر [نجات از] عذابِ آن روز غرامت و تاوان دهد! (١١) و همسر و برادرش را (١٢) و خویشانِ نزدیکش را که به او پناه میدادند (١٣) و نیز همۀ کسانی که در زمینند، تا او را [از عذاب] برهانند (١٤) چنین نیست [که راه نجاتی برایش باشد]، همانا آتش سوزنده زبانه میکشد (١٥) درحالیکه اعضا و پوستِ سر را برمیکَند (١٦) [آتش] هرکه را [به اسلام] پشت کرده و [از دعوت پروردگار] روی برتافته [بهسوی خود] میخوانَد (١٧) و [نیز] آن را که [ثروت فراوانی] جمع کرده و ذخیره ساخته است (١٨) همانا انسان بیطاقت و حریص آفریده شده (١٩) چون آسیبی به او رسد بیتابی میکند (٢٠) و هنگامی که خیری [مثل امکاناتِ مادّی] نصیب او شود بخل میورزد (٢١) به جز نمازگزاران [که از برکت نماز، پُرتحمل و قناعتپیشه و اهل سخاوتاند] (٢٢) آنانکه همواره بر نمازشان مداومت دارند (٢٣) و در اموالشان حقی مشخص است (٢٤) برای درخواستکنندۀ [نیازمند] و محروم [از معیشت روزمرّه] (٢٥) و آنانکه پیوسته روز پاداش را از عمق قلب باور دارند (٢٦) و از عذاب پروردگارشان میترسند (٢٧) زیرا از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست (٢٨) و آنانکه دامنشان را [از آلودهشدن به شهواتِ حرام] حفظ میکنند (٢٩) جز در کامجویی از همسران و کنیزانشان که در این زمینه بیتردید مورد سرزنش نیستند (٣٠) پس کسانی که [در بهرهگیری جنسی] راهی غیر از این میجویند متجاوز [از حدود حق]ند (٣١) و آنانکه امانتها و پیمانهای خود را رعایت میکنند (٣٢) و آنانکه بر ادای شهادتهای خود [برای رساندن مظلوم به حقش] پایبندند (٣٣) و همواره بر [اوقات و شرایط ظاهری و معنوی] نمازهایشان مراقبت دارند (٣٤) اینان را در بهشتها گرامی میدارند (٣٥) کافران را چه شده که با گردنهای کشیده بهسویت میشتابند؟ (٣٦) از راست و چپ، گروهگروه (٣٧) آیا هریک از آنان طمع دارد که او را در بهشتِ پُرنعمت درآورند؟ (٣٨) هرگز! [زیرا به سبب کفرشان ورودشان به بهشت محال است.] ما آنان را از آنچه میدانند [یعنی آبی پَست و بیمقدار] آفریدیم (٣٩) « 569 »