بیتردید سرپرست و یارم خداوند یکتایی است که قرآن را نازل کرده، و او همواره درستکاران را سرپرستی و یاری میکند (١٩٦) کسانی را که بهجای خداوند میخوانید، نه قدرت دارند شما را یاری دهند، و نه خود را یاری کنند (١٩٧) اگر از آنان درخواست راهنمایی کنید نمیشنوند، آنها را میبینی که [چشمهای ساختهشدۀ ظریفشان بهگونهای است که گویی] به تو نگاه میکنند، درحالیکه نمیبینند (١٩٨) گذشت [از اشتباهکاران] راپیشۀ خود ساز، و به کارهای پسندیده فرمان بده، و از نادانان رویگردان باش! (١٩٩) اگر وسوسهای از سوی شیطان تو را [برای نافرمانی از دستورهای حق] تحریک کند به خداوند پناه ببر! زیرا او شنوا[ی نالۀ پناهخواهان]، و دانا[ی به امور آنان] است (٢٠٠) مسلّماً هرگاه وسوسهای از سوی شیطان به تقواپیشگان رسد [به فرمانهای خدا و محاکماتِ قیامت] توجه قلبی کنند، و بیدرنگ [بهوسوسۀ دشمن] بینا میشوند، [در نتیجه از افتادن در دامِ وسوسه در امان میمانند] (٢٠١) برادرانِ مشرکان [که شیاطینِ وسوسهگرند] همواره آنان را به عمق گمراهی میکشانند، و سپس [از کارشان] کوتاهی نکرده، [از وسوسهگری بازنمیایستند] (٢٠٢) هرگاه [به سبب تأخیرِ وحی] آیهای برای مشرکان نیاوری [به گمان باطلشان که قرآن را از نزد خود میسازی] میگویند: چرا آیهای از پیش خود انتخاب نکردی [تا بر ما بخوانی]؟ بگو: من فقط آنچه را از سوی پروردگارم به من وحی میشود پیروی میکنم، این قرآن دلایلی روشن از سوی پروردگار شماست، و [سراسر آیاتش] برای مؤمنان هدایتگر و رحمت است (٢٠٣) چون قرآن بخوانند [به گوشِ قبول] بشنوید، و [در برابر آن] سکوت کنید! [و در کنارش از پیشِ خود قانون و حکمی نسازید،] تا مورد رحمت قرار گیرید (٢٠٤) پروردگارت را بامدادان و شامگاهان در دل خود بدون بانگبرداشتن از روی زاری و بیم یاد کن، و [دربارۀ یاد خدا] از بیخبران مباش! (٢٠٥) قطعاً مقرّبانِ درگاه خداوند هیچگاه از عبادت و بندگیاش تکبّر نمیورزند، و همواره او را [به پاکبودن از هر عیب و نقصی] میستایند، و پیوسته برای او سجده میکنند (٢٠٦) « 176 »