سرانجام آن دو این شد که هر دو جاودانه در آتش‌اند، و این است کیفر ستمکاران (١٧) ای مؤمنان! از خدا [اطاعت کنید و از محرّماتش] بپرهیزید، هرکسی باید با دقت بنگرد که برای فردایش چه چیزی پیش فرستاده، از خداوند پروا کنید! هرآینه خدا به آنچه انجام می‌دهید آگاه است (١٨) و مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند، پس او هم [به کیفر خدافراموشی] آنان را دچار خودفراموشی کرد، اینان منحرف و نافرمانند (١٩) دوزخیان و بهشتیان یکسان نیستند، بهشتیان کامیابند (٢٠) اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم مسلّماً آن را از ترس [عظمت و جلال] خدا فروتن و ازهم‌پاشیده می‌دیدی، این مَثَل‌ها را برای مردم می‌زنیم تا [در حقایق آیات قرآن و مفاهیمش] بیندیشند (٢١) اوست خدایی که جز او هیچ معبودی نیست، به هر نهان و آشکاری آگاه است، [و] او رحمان و رحیم می‌باشد (٢٢) اوست خدایی که هیچ معبودی جز او نیست، حاکم و فرمانروای مطلق، بسیار پاک، منزّه از زیان‌رسانی، ایمنی‌بخش، چیره و مسلط [بر هرچیز]، شکست‌ناپذیر، دارای قدرت بی‌نهایت، صاحب کبریایی و بزرگی، و منزّه از آنچه شریک [او قرار] می‌دهند (٢٣) اوست ذات دارای همۀ صفات کمال، آفریننده، نوآفرینِ بدون ابزار و الگو، صورتگر، که نام‌های نیکوتر ویژۀ اوست، آنچه در آسمان‌ها و زمین است خداوند را [به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] می‌ستایند، و او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است (٢٤) « 548 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن