پروردگارشان آنان را از نزد خود به رحمتی ویژه و خشنودی و بهشت‌هایی که در آن‌ها نعمت‌های فراوان و ابدی است مژده می‌دهد (٢١) در آن‌جا همواره جاودانه‌اند، همانا خداست که پاداشی بزرگ نزد اوست (٢٢) ای مؤمنان! اگر پدران و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح می‌دهند آنان را به دوستی و سرپرستی انتخاب نکنید! از شما کسانی که آنان را به دوستی و سرپرستی خود برگزینند ستمکارند (٢٣) بگو: اگر پدران، فرزندان، برادران، همسران و خویشانتان، و اموالی که به دست آورده‌اید، و تجارتی که از کسادی‌اش بیم دارید و خانه‌هایی که به آن دل خوش کرده‌اید نزد شما از خدا و پیامبرش و جهاد در راهش محبوب‌ترند، پس منتظر باشید تا خداوند عذاب [دنیا و آخرت] خود را بیاورد، خداوند گروه منحرف نافرمان را هدایت نمی‌کند (٢٤) همانا خداوند شما را در بسیاری از عرصه‌ها[ی جنگ] یاری داد، به‌ویژه روز [نبردِ] حُنین که فزونی افرادتان شما را مغرور و شگفت‌زده کرد، ولی فزونی افراد، چیزی [از خطر] را از شما برطرف نکرد، و زمین با همۀ فراخی‌اش بر شما تنگ شد، آن‌گاه پشت‌کُنان از عرصۀ نبرد گریختید (٢٥) سپس خداوند [نعمت] آرامش خود را بر پیامبرش و مؤمنان نازل کرد، و لشگریانی که آنان را نمی‌دیدید [برای یاری شما] فرستاد، و کافران را [به دست شما] به عذاب سختی مجازات کرد، این است کیفر کافران (٢٦) « 190 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن