انسانِ کور[دل] و بینا[ی به حقایق، در هیچ چیزی] با هم یکسان نیستند (١٩) و نه تاریکیها، و روشنایی (٢٠) و نه سایۀ [خنک]، و بادِ گرم (٢١) و زندگان و مردگان نیز [با هم] یکسان نیستند، بیتردید خداوند [دعوتش را] به هرکس بخواهد میشنواند، و تو نمیتوانی [دعوتت را] به کسانی که در قبرهایند بشنوانی (٢٢) تو فقط هشداردهندهای (٢٣) بهراستی ما تو را درحالیکه بشارتآور و هشداردهنده هستی بر پایۀ حق و درستی فرستادیم، و هیچ امتی نبوده مگر آنکه در بین آنان هشداردهندهای بوده است (٢٤) اگر تو را انکار میکنند [غم مخور]، همانا کسانی که پیش از اینان بودند [پیامبرانشان را] انکار کردند، [درحالیکه] پیامبرانشان معجزههای روشن و نوشتهها[ی مشتمل بر پند و موعظه] و کتاب روشنگر برای آنان آوردند (٢٥) سپس کافران را [به سبب کفرشان به عذابی سخت] دچار کردم، پس کیفر من چگونه بود؟! (٢٦) [ای انسان!] آیا ندانستهای که خداوند از آسمان، آبی [فراوان با ریزشی مناسب] فرستاده، پس بهوسیلۀ آن میوههایی که رنگهایش گوناگون است پدید آوردیم، و در برخی کوهها رگههایی است به رنگهای متنوعِ، سپید، سرخ و سیاهِ پُررنگ (٢٧) و نیز از انسانها و جنبندگان و چهارپایان رنگهای گوناگونی [وجود دارد]، از بندگان خدا فقط اهل معرفت، از [عظمت] او بیم دارند؛ مسلّماً خداوند توانای شکستناپذیر و بسیار آمرزنده است (٢٨) بهراستی کسانی که همواره کتاب خدا را تلاوت میکنند و نماز را [با شرایط ویژهاش] میخوانند، و از آنچه روزی آنان کردهایم در نهان و آشکار انفاق میکنند تجارتی را امید دارند که هرگز کساد و نابود نمیشود (٢٩) [این کارهای سودمند و مثبت را انجام میدهند] تا [خداوند] پاداششان را بهطورکامل عطا کند، و از احسانش بر آنان بیفزاید، بیگمان او بسیار آمرزنده، و عطاکنندۀ پاداشِ فراوان در برابر عملِ اندک است (٣٠) « 437 »