اگر در سفر بودید و نویسندهای نیافتید وثیقهای که [از بدهکار بهجای سنَد و شاهد] دریافت میشود [کافی است]، و اگر یکدیگر را امین دانستید [وثیقه لازم نیست، ولی] واجب است کسی که [به او به عنوان] امین اطمینان شده امانت [و بدهی] خود را [به طرف مقابلش] بپردازد، و [بدهکار] باید از خداوند یکتا، پروردگارش [که ناظر بر همهچیز است]، پروا کند. و [شما ای شاهدان! در هیچ موقعیتی] شهادت را پنهان نکنید که هرکس آن را پنهان کند بدونشک دلش گنهکار است؛ خداوند به آنچه انجام میدهید داناست (٢٨٣) آنچه در آسمانها و در زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی خداست، و اگر آنچه [از نیتهای فاسد و حالات شیطانی] در دل دارید آشکار کنید یا پنهان سازید، خداوند شما را به آن محاسبه خواهد کرد، پس هرکه را بخواهد میآمرزد و هرکه را بخواهد عذاب میکند، و خداوند بر هر کاری تواناست (٢٨٤) پیامبر به آنچه از ناحیۀ پروردگارش بر او نازل شده ایمان آورده، و همۀ مؤمنان به خداوند و فرشتگان و کتابهای آسمانی و پیامبرانش ایمان آوردهاند، [بر پایۀ ایمان استوارشان میگویند:] ما میان هیچیک از پیامبران او [در این جهت که فرستادۀ خدایند] معتقد به جدایی نیستیم. و [به راستی و درستی] گفتند: ما [همۀ دستورها و فرمانهای خدا را با گوشِ پذیرش] شنیدیم، و اطاعت کردیم، پروردگارا! آمرزشت را [به سبب کوتاهی در بندگی] خواهانیم، و بازگشت بهسوی توست (٢٨٥) خداوند هیچکس را جز به اندازۀ طاقتش تکلیف نمیکند، هرکه کاری [پسندیده] انجام داده به سود خود اوست، و هرکه کاری [زشت] مرتکب شده به زیان خود اوست، [مؤمنان میگویند:] پروردگارا! اگر [انجام دستوری را] فراموش کردیم، یا مرتکب اشتباه شدیم ما را مجازات مکن، پروردگارا! تکالیف سنگینی، آنگونه که بر عهدۀ پیشینیان ما گذاردی بر عهده ما مگذار، پروردگارا! تکلیفی که طاقتش را نداریم برما واجب نکن! از ما بگذر، و ما را بیامرز، و به ما رحم کن! تو سرپرست مایی، پس ما را بر کافران پیروز کن! (٢٨٦) « 49 »