مؤمنانی که کارهای شایسته انجام دادند پاک‌ترین و بهترین زندگی، و بازگشتی نیک [به‌سوی خدا] برای آنان است (٢٩) آن‌گونه [که پیامبران گذشته را فرستادیم] تو را [نیز] در بین امتی که پیش از آن امت‌هایی درگذشتند فرستادیم تا آنچه را به تو وحی کردیم بر آنان بخوانی، درحالی‌که آنان [با روی‌گرداندن از وحی] به خداوند رحمان کفر می‌ورزند، بگو: فقط او پروردگار من است، معبودی جز او نیست، تنها بر او توکل کردم، و بازگشتم فقط به‌سوی اوست (٣٠) اگر قرآنی بود که کوه‌ها به‌وسیلۀ آن به حرکت می‌آمدند، یا زمین پاره‌پاره می‌گشت، یا با کمک آن با مردگان سخن گفته می‌شد [باز هم این معاندانِ لجباز و متکبّرانِ زشت‌باطن ایمان نمی‌آوردند]، آری همۀ کارها فقط در اختیار خداست، پس آیا آنان‌که ایمان آورده‌اند ندانسته‌اند که اگر خداوند می‌خواست همۀ مردم را [به‌اجبار] هدایت می‌کرد؟ [ولی هدایت اجباری فاقد ارزش است،] همواره به کافران به کیفر آنچه انجام داده‌اند حادثه‌ای کوبنده می‌رسد، یا [آسیبی] نزدیک خانه‌هایشان فرود می‌آید تا نهایتاً وعدۀ خداوند [مبنی بر شکست حتمی کافران و عذابشان در آخرت] فرارسد، یقیناً خداوند از وعده تخلّف نمی‌کند (٣١) [تنها تو را در معرض مسخره قرار نمی‌دهند،] پیامبرانی که پیش از تو بودند نیز مسخره شدند، نهایتاً به کافران مهلت دادم، سپس آنان را [به عذابی سخت] مجازات کردم، پس عذاب [من] چگونه بود؟! (٣٢) آیا کسی که بر همۀ نفوس جهانیان با آنچه به دست آورده‌اند حاکم و مراقب است، [و همۀ تحولات وجودشان را تا رساندنشان به مقصود در اختیار دارد، مانند کسی است که فاقد این قدرت و دانش است]؟ با [این‌همه] آنان برای خدا [در ربوبیتش] شریکانی قرار داده‌اند! بگو: [ویژگی‌های] آن شریکان را بیان کنید [تا روشن شود که آیا شایستۀ شریک خدا بودن هستند]؟! آیا خداوند را از چیزی در روی زمین که آن‌ها را [شریک خود] نمی‌شناسد خبر می‌دهید؟ یا سخنی پوچ و واهی است [که بر زبان می‌رانید]؟ [این نیست که می‌گویند،] بلکه برای کافران نیرنگ [و دروغ]شان زیبا جلوه داده شده [که به آن پایبندند]، و آن‌ها را از راه خداوند بازداشته‌اند، هرکه را خداوند [به کیفر عقاید و اعمال باطلش] در گمراهی وانهد او را هیچ هدایت‌کننده‌ای نیست (٣٣) برای آنان در زندگی دنیا عذابی است، و مسلّماً عذاب آخرت سخت‌تر است، و برای آنان هیچ نگهدارنده‌ای از [عذاب] خدا نیست (٣٤) « 253 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن