شماره سوره 67 نام سوره ملک تعداد آيات 30 مکي به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی خجسته و پُرخیر است آن که فرمانروایی [بر همۀ هستی] به دست [قدرت] اوست، و فقط او بر هر کاری تواناست (١) آن که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید، تنها او توانای شکست‌ناپذیر و بسیار آمرزنده است (٢) هم او که هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفریده است، در آفرینش خدای رحمان هیچ ناهماهنگی نمی‌بینی، بار دیگر نگاهی [عمیق] بینداز! آیا هیچ خللی مشاهده می‌کنی؟ (٣) باز هم به‌طور مکرّر نگاهی [عمیق] بینداز! تا [نهایتاً] نگاهت خسته و درمانده [از یافتن خلل در آفرینشِ حق] به‌سویت بازگردد (٤) ما نزدیک‌ترین آسمان را با چراغ‌هایی [چون ستارگان] آراستیم، و آن‌ها را وسیلۀ راندنِ شیاطین قرار دادیم [تا نتوانند از عالم بالا خبر بگیرند،] و آتشی افروخته برای آنان آماده کرده‌ایم (٥) برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب دوزخ است، و [دوزخ] عاقبت بدی است! (٦) چون در آن افکنده شوند درحالی‌که در فوران است صدایی هولناک از آن می‌شنوند (٧) گویا نزدیک است [دوزخ] از شدت خشم پاره‌پاره شود، هر زمان گروهی را در آن بیندازند نگهبانانش از آنان می‌پرسند: آیا برای شما هشداردهنده‌ای [به این عذاب دردناک] نیامد؟ (٨) می‌گویند: آری، البته هشداردهنده آمد، ولی انکار کردیم و گفتیم: خداوند هیچ‌چیزی [از قبیل کتاب و موعظه] نازل نکرده، شما [هشداردهندگان] جز در گمراهی بزرگ نیستید (٩) و می‌گویند: اگر ما [دعوت سعادت‌بخش انبیاء و هشداردهندگان را به گوشِ قبول] شنیده بودیم، یا [در آنچه برای ما آوردند] اندیشه می‌کردیم در زمرۀ اهل آتش سوزان نبودیم (١٠) به این صورت به گناهشان اعتراف می‌کنند، پس دوری [از رحمت خدا] بر اهل آتشِ سوزنده باد! (١١) بی‌تردید برای کسانی که در پنهان از پروردگارشان می‌ترسند آمرزش و پاداش بزرگی است (١٢) « 562 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن
تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١﴾ الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ۖ مَا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ ۖ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِنْ فُطُورٍ ﴿٣﴾ ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ ﴿٤﴾ وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ ﴿٥﴾ وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿٦﴾ إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ ﴿٧﴾ تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ ۖ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ ﴿٨﴾ قَالُوا بَلَىٰ قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ ﴿٩﴾ وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿١٠﴾ فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿١١﴾ إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿١٢﴾