شماره سوره 7 نام سوره اعراف تعداد آيات 206 مکي به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی الف، لام، میم، صاد (١) [این] کتابی [با عظمت] است که به‌سوی تو فرستاده شده تا به‌وسیلۀ آن [مردم گنهکار را] هشدار دهی، و یادآورنده‌ای [دربارۀ حقایق] برای مؤمنان باشد؛ بنابراین [بر اساس مسئولیتی که داری] نباید در درونت از ناحیه تبلیغ آن هیچ مضیقه و فشاری باشد (٢) آنچه را از سوی پروردگارتان به‌سوی شما فرستاده شده پیروی کنید! و از معبودانی جز او که [سبب تیره‌بختی شما در دنیا و آخرتند] اطاعت نکنید؛ [ولی] اندکی پند می‌گیرید (٣) چه‌بسیار شهرهایی که [اهلش را به سبب گناهانشان] هلاک کردیم، و عذاب ما درحالی‌که در خواب شبانه یا خواب نیمروز بودند به آنان رسید (٤) وقتی عذاب ما به‌سویشان آمد اعترافشان جز این نبود که گفتند: یقیناً ما ستمکار بودیم (٥) [در قیامت] از کسانی که پیامبران به‌سویشان فرستاده شدند [دربارۀ برخوردشان با آنان،] و از پیامبران [در مورد تبلیغِ دین] قطعاً پرسش خواهیم کرد (٦) مسلّماً [در آن روز] برای آنان [ظاهر و باطنِ عقاید و اعمال و اخلاقشان را] بر اساس دانشی [دقیق و فراگیر] بیان خواهیم کرد؛ [زیرا] ما هیچ‌گاه [در پنهان و آشکار] از آنان غایب نبوده‌ایم (٧) میزان [سنجش] در آن روز حق است، پس کسانی که اعمال سنجیده‌شدۀ آنان سنگین باشد تنها اینانند که [بر موانع راه نجات] پیروزند (٨) و کسانی که اعمال سنجیده‌شدۀ آنان سبُک باشد، به سبب آن‌که همواره به آیات ما ستم روا می‌داشتند [می‌یابند که همۀ سرمایۀ وجودی] خود را تباه کرده‌اند، [و راه نجات به رویشان مسدود است] (٩) ما شما را در زمین جای دادیم و در آن برای بهره‌وری شما وسایل و ابزار زندگی فراهم آوردیم، [ولی] اندکی از شما سپاس‌گزاری می‌کنید (١٠) همانا ما شما را آفریدیم، آن‌گاه صورتگری کردیم، سپس به فرشتگان گفتیم: بر آدم سجده کنید! بی‌درنگ همه سجده کردند مگر ابلیس که از سجده‌کنندگان نبود (١١) « 151 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن
المص ﴿١﴾ كِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُنْ فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٢﴾ اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿٣﴾ وَكَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ ﴿٤﴾ فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا إِلَّا أَنْ قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٥﴾ فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ ﴿٦﴾ فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِمْ بِعِلْمٍ ۖ وَمَا كُنَّا غَائِبِينَ ﴿٧﴾ وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٨﴾ وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ ﴿٩﴾ وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ ﴿١٠﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ ﴿١١﴾