آیا کسی که خداوند سینه‌اش را برای تسلیم [در برابر قرآن، حلال و حرام و معارف دینی] گنجایش داده، و از سوی پروردگارش برخوردار از نور [ایمان و معرفت] است، [مانند کسی است که دچار سنگدلی است، و به این خاطر از قبول اسلام امتناع می‌ورزد؟] پس وای بر سنگدلان از ذکر خدا [که قلبشان متنفر می‌شود]، اینانند که در گمراهی آشکاری هستند! (٢٢) خداوند نیکوترین سخن را [برای هدایت مردم] فرستاده، کتابی که [آیاتش در نظم و محتوا و فصاحت و بلاغت] شبیه [یکدیگر] است، و [بسیاری از اوامر و نواهی، داستان‌های پند‌آموز و مطالب استوارش به مناسبت‌های گوناگون] تکرار شده، پوست [بدنِ] کسانی که از پروردگارشان می‌هراسند از [شنیدن و اثرپذیری از آیات] آن به لرزه می‌افتد، سپس پوست و دلشان در پرتوِ یاد خداوند آرامش می‌یابد، این [قرآن] هدایت خداست که هرکه را بخواهد به‌وسیلۀ آن هدایت می‌کند، و هرکه را خداوند [به کیفر لجاجت و عنادش] گمراه کند هیچ هدایت‌کننده‌ای برای او نخواهد بود (٢٣) آیا کسی که روز قیامت [به علت اوج ناتوانی و بسته‌بودنِ دست‌هایش] می‌خواهد با [سپر قراردادنِ] صورتش آسیب عذاب را [از خود] دفع کند [مانند کسی است که از عذاب ایمن است] ؟ [در آن روز] به ستمکارانِ [به آیات حق] گویند: آن اعمال [بدی] را که همواره مرتکب می‌شدید [و اکنون به‌صورت عذاب رخ نشان می‌دهد] بچشید! (٢٤) کسانی که پیش از اینان بودند [و همین‌گونه آیات خدا را] منکر شدند از جایی که گمان نمی‌کردند عذاب به‌سویشان آمد (٢٥) پس خداوند [عذاب] خواری را در دنیا به آنان چشانید، و قطعاً عذاب آخرت دردناک‌تر و سخت‌تر است، اگر می‌فهمیدند (٢٦) ما در این قرآن [برای هدایت مردم] هرگونه مَثَلی زده‌ایم که [از خواب غفلت] بیدار شوند (٢٧) قرآنی است گویا و رسا، و بدون هرگونه کژی و انحراف، برای این‌که همگان [در سایۀ تعالیمش، از شرک و عصیان و تبهکاری و فساد] بپرهیزند (٢٨) خداوند [برای فهماندن وضع موحّدان و مشرکان] مَثَلی زده است؛ مردی که اربابانی ناسازگار و سخت‌گیر در [مالکیت] او شریک باشند [و فرمان‌های مختلف و طاقت‌فرسا به او دهند]، و مردی که [فقط] مملوک یک نفر است [و تنها از او فرمان بگیرد]، آیا این دو نفر [در خصوصیات و حالات زندگی] یکسانند؟ همۀ ستایش‌ها ویژۀ خداست [که تنها فرمانروای هستی است، و موحّدان فقط از او دستور می‌گیرند،] ولی بیشتر مردم [به آثار و منافع بندگی خدای یگانه] ناآگاهند (٢٩) بی‌تردید تو [پس از پایان یافتنِ مهلت معینت] می‌میری، و آنان [که کافر و مشرکند] نیز می‌میرند (٣٠) سپس همۀ شما روز قیامت در پیشگاه پروردگارتان، بحث و گفتگو خواهید کرد (٣١) « 461 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن