اگر [به سبب نداشتن امکانات] از آنان [که کمک به آنها را فرمان یافتهای از روی حیا] روی برتابی، [و این کار] به انگیزۀ طلب رزق و گشایشی [باشد] که [رسیدن] آن را از سوی پروردگارت امید داری، پس با آنان [تا فراهمآمدنِ امکانات،] سخنی نرم [و امیدوارکننده] بگو! (٢٨) و [در انفاقِ به نیازمندان] بخیل و دستبسته مباش، و بیحساب هم انفاق نکن! که در نهایت، [نزد معتدلان] نکوهیده، و [در زندگی خود] خسته و وامانده گردی (٢٩) همانا پروردگارت رزق را برای هرکس که بخواهد گشایش میدهد، و [برای هرکه اراده کند] تنگ میگیرد؛ زیرا او به [وضع] بندگانش آگاه و بیناست (٣٠) فرزندانتان را از بیم تهیدستی نکشید! ما به آنان و شما روزی میدهیم، بیتردید کشتن آنان گناهی بزرگ است (٣١) به زِنا نزدیک نشوید! که کاری بسیار زشت و راهی بد است (٣٢) کسی را که خدا [کشتنش را] حرام کرده جز بهحق نکشید! و هرکس مظلوم کشته شود برای وارثش تسلطی [بر قاتل جهت خونخواهی، یا دیه یا عفو] قرار دادهایم، پس [وارثِ مقتول] نباید در کشتن زیادهروی کند؛ زیرا او [با قانون قصاص و دیه] مورد حمایت قرار گرفته است (٣٣) به مال یتیم تا زمانی که به سنّ رشدش برسد جز به بهترین روش نزدیک نشوید! و به پیمان [با خدا و مردم] وفا کنید! زیرا [در قیامت] دربارۀ پیمان سؤال خواهد شد (٣٤) [در دادوستدهای پیمانهای] چون پیمانه میکنید پیمانه را پُر و کامل بدهید، و [اجناسِ وزنی را] با ترازوی [سالم و] درست وزن کنید! این [برای شما] بهتر، و عاقبتش نیکوتر است (٣٥) [ای انسان!] از چیزی که به آن علم [یقینی] نداری، [بلکه برگرفته از شنیدههاست] پیروی نکن! زیرا گوش و چشم و دل [که ابزار شناخت هستند] مورد پرسش قرار خواهند گرفت (٣٦) با غرور و سرمستی در زمین راه مرو که هرگز نمیتوانی [با قدمهایت] زمین را بشکافی، و در بلندی [قامت] نمیتوانی به کوهها برسی! (٣٧) همۀ این مسائل [که در این آیات از آنها نهی شده]، گناهش نزد پروردگارت منفور و ناپسند است (٣٨) « 285 »