پیش از تو هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر آنکه به او وحی کردیم که: معبودی جز من نیست، پس فقط مرا بپرستید (٢٥) و [مشرکان] گفتند: خداوندِ رحمان [فرشتگان را] به فرزندی خود انتخاب کرده است. او [از گرفتنِ فرزند] بینیاز و منزّه است، [فرشتگان فرزند خدا نیستند،] بلکه بندگانی ارجمندند (٢٦) در سخن بر او پیشی نمیگیرند، [آنچه میگویند از سوی خداست،] و فقط به فرمان او عمل میکنند (٢٧) [خداوند] همۀ گذشته و آیندۀ آنان را میداند، و جز برای کسی که [خدا] رضایت دهد شفاعت نمیکنند، و بهخاطر ترس از [عظمت و جلال] او نگران و هراسناکند (٢٨) از آنان هرکس بگوید: من هم معبودی غیر اویم. دوزخ را به او کیفر میدهیم، و ستمکارانِ [به توحید] را اینگونه مجازات میکنیم (٢٩) آیا کافران ندانستهاند که آسمانها و زمین [در ابتدای کار] به هم پیوسته بودند، و ما آن دو را شکافته، و از هم باز کردیم، و هرچیزِ زندهای را از آب پدید آوردیم، آیا [به یگانگی خداوند] ایمان نمیآورند؟ (٣٠) در زمین کوههای استوار قرار دادیم تا [کرۀ خاکی] آنان را نلرزاند، و در آن راههای فراخ پدید آوردیم [تا بهسوی مقاصدی که دارند] راهیابند (٣١) آسمان را سقفی محفوظِ [از سقوط] آفریدیم، درحالیکه آنان از دقت در نشانههای آن [که گواه بر توحید و قدرت و ربوبیت خداست] رویگرادنند (٣٢) و اوست که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید که هریک در مداری شناورند (٣٣) پیش از تو برای هیچ بشری جاودانگی قرار ندادیم، آیا اگر تو [با این عظمت و عزتت] بمیری، آنان جاویدان خواهند بود؟! (٣٤) هر جانداری چشندۀ [طعم] مرگ است، و ما شما را [چنانکه سزاوار است] به خیر و شرّ [چون؛ ثروت و تهیدستی، سلامتی و بیماری، امنیت و بلا] آزمایش میکنیم، و بهسوی ما بازتان میگردانند (٣٥) « 324 »