ستمکارتر از کسی که بر خداوند دروغ بست، و این سخنِ راست و درست [یعنی قرآن] را چون بهسویش آمد انکار کرد کیست؟ آیا برای کافران جایگاهی در دوزخ نیست؟ (٣٢) کسانی [چون پیامبران] که سخن راست و درست را از سوی خداوند آوردهاند، و [آنان که حقانیت آن را] تصدیق کردهاند [همۀ] آنان تقواپیشگانند (٣٣) برای آن تقواپیشگان نزد پروردگارشان هرچه بخواهند فراهم است، این است پاداش نیکوکاران (٣٤) [چنین پاداشی را به آنان وعدۀ حتمی داده] تا خداوند [از برکت این وعده،] زشتترین اعمالی را که انجام دادهاند [از پروندۀ آنان] محو کند، و بر پایۀ بهترین عملی که همواره انجام میدادند پاداششان دهد (٣٥) آیا خداوند برای بندهاش [در همۀ امور] بس نیست؟ ولی [مخالفانت بیتوجه به ایمان و پایداریات] در مقام ترساندنت از غیر خدا هستند، [اینان در چه گمراهی و خیال باطلی غرقند!] خداوند هرکه را [به کیفر عناد و کفرش] در گمراهی وانهد هیچ هدایتکنندهای برای او نخواهد بود (٣٦) و هرکه را خداوند هدایت کند هیچ گمراهکنندهای برای او وجود نخواهد داشت، آیا خداوند توانای شکستناپذیر و انتقامگیرنده نیست؟ (٣٧) اگر از آنان بپرسی آسمانها و زمین را چه کسی آفریده؟ قاطعانه میگویند: خداوند. بگو: دربارۀ معبودانی غیر خداوند که [برای حل مشکلاتتان و رواشدن حاجاتتان] از آنان کمک میخواهید به من خبر دهید، که اگر خداوند گزند و آسیبی برای من بخواهد آیا آنان برطرفکنندۀ گزند و آسیب او از من هستند؟ یا اگر نعمت و رفاهی برای من بخواهد آیا بازدارندۀ نعمت و رفاهش از من هستند؟ بگو: خداوند [در همۀ امور] مرا بس است، و توکلکنندگان فقط بر او توکل میکنند (٣٨) بگو: ای قومِ من! شما براساس آنچه [از قدرت و نیرویی] که دارید بکوشید، من هم [بر پایه ایمان و اخلاصم] میکوشم، بهزودی خواهید دانست (٣٩) چه کسی را [در دنیا] عذابی میرسد که خوار و رسوایش کند، و [در آخرت] عذابی جاودانه بر او فرود میآید (٤٠) « 462 »