[به یاد آرید] روزی که هرکس آنچه از کار نیک انجام داده، حاضرشده خواهد یافت، و [هرکس] هر کار زشتی مرتکب شده آرزو میکند ایکاش میان او و کارهای زشتش فاصلۀ [زمانی] دوری بود، خداوند شما را از عصیان و نافرمانیاش برحذر میدارد، خداوند به بندگان بسیار مهرورز است (٣٠) [ای پیامبر!] بگو: اگر خدا را دوست دارید پس [قاطعانه] از من پیروی کنید تا خدا هم [به پاداشِ پیروی از من] شما را دوست بدارد و گناهانتان را بیامرزد؛ خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (٣١) بگو: از خدا و پیامبر اطاعت کنید، اگر روی برتابید بدانید که مسلّماً خدا کافران را دوست ندارد (٣٢) همانا خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عِمران را [به سبب شایستگیهای ویژهای که در آنان بود] بر جهانیان برگزید (٣٣) همه فرزندان یکدیگرند، [که از نظر ایمان، پاکی، شایستگی و تقوا شبیه به هم هستند،] خداوند شنوا [ی هر دعا و سخن] و دانا [ی به حالات و شایستگیهای مردم] است (٣٤) [به یاد آرید] هنگامی که همسر عِمران گفت: پروردگارا! برای تو نذر کردهام آنچه را در رحِم دارم [برای خدمت به خانۀ تو از سرپرستی من و هر کاری] آزاد باشد، [نذرم را] از من بپذیر که تو شنوا[ی دعا] و دانا[ی به نیت من] هستی! (٣٥) زمانی که فرزندش را به دنیا آورد گفت: پروردگارا! من دختر زاییدهام. خدا به آنچه او زایید داناتر بود، پسر [ی که زاییدنِ او را آرزو داشت در کرامت و ارزش] مانند [این] دختر نبود، و [همسر عِمران به وقت نامگذاری فرزندش گفت:] من نامش را مریم نهادم، او و فرزندانش را از [خطرات مُهلک و وسوسههای] شیطانِ راندهشده به پناه تو میآورم (٣٦) پس پروردگارش او را نیکو پذیرفت و بهخوبی وی را رشد و پرورش داد و زکریا را سرپرست او قرار داد، هر زمان که زکریا در محراب عبادت به دیدار او میرفت رزقی ویژه نزد او مییافت، [یک بار] گفت: ای مریم! این [رزق ویژه] از کجا برای تو رسیده؟ مریم پاسخ داد: این از سوی خداست، همانا خداوند هرکس را بخواهد رزق بیحساب میبخشد (٣٧) « 54 »