از نشانههای [قدرت و ربوبیت] او کشتیهای کوهپیکری است که در دریا [به کمک باد] در حرکتند (٣٢) اگر بخواهد باد را ساکن میکند، در نتیجه کشتیها روی آب بیحرکت میمانند، در این [مسئله] برای هر شکیبای سپاسگزاری نشانههایی [از ربوبیت و قدرت خدا] است (٣٣) یا [اگر بخواهد] کشتیها را [با سرنشینانش] به کیفر گناهانی که مرتکب شدهاند غرق میکند، و [یا] از بسیاری [از گناهانشان] چشم پوشی میکند [و آنها را نجات میدهد] (٣٤) تا [با قدرتنمایی خداوند] کسانی که دربارۀ آیات ما سخن نادرست و بیدلیل به میان میآورند، بدانند که برای آنان هیچ گریزگاهی [از عرصۀ قدرت ما] نیست (٣٥) در نهایت آنچه [از کالا و وسایل و ابزار مادّی] به شما دادهاند مایۀ بهرهوری [اندک و زودگذرِ] زندگی دنیاست، و آنچه [از بهره و پاداش] نزد خداست برای مؤمنانی که [در همۀ حوادث و امور] بر خدا توکل میکنند بهتر و پایدارتر است (٣٦) همآنان که از گناهان بزرگ و از کارهای بسیار زشت دوری میکنند، و چون به خشم آیند [چشمپوشی و] گذشت را به کار میگیرند (٣٧) و آنانکه دعوت پروردگارشان را [به انجام تکالیف، مشتاقانه] اجابت کرده، نماز را [با شرایط ویژهاش] خواندند، و کارشان در بین خودشان برپایۀ مشورت است، و همواره از آنچه روزی آنان کردهایم انفاق میکنند (٣٨) و آنانکه هرگاه مورد ستم قرار میگیرند [از ستمکار بر خود] انتقام میگیرند (٣٩) پاداشِ بدی، [چون قتل و زخمزدن و اتلاف مال،] مانند همان بدی است، [که زیادهروی خروج از حد عدالت است،] ولی هرکس [از بدی طرف مقابلش] بگذرد، و [زشتکاری او را با نیکی و امر به معروف] اصلاح کند پاداشش بر عهدۀ خداست، یقیناً خدا متجاوزان [از عدالت] را دوست ندارد (٤٠) کسانی که پس از ستمدیدنشان [از ستمکارِ به خود] انتقام میگیرند هیچ اعتراضی بر آنان نیست (٤١) اعتراض فقط متوجه کسانی است که به مردم ستم روا میدارند، و به ناحق در زمین سرکشی و طغیان میکنند که بیگمان برای آنان عذاب دردناکی خواهد بود (٤٢) کسی که [با داشتن قدرت بر انتقام جویی،] شکیبایی ورزد و [از خطای طرفِ مقابلش] گذشت کند بهراستی این [کار] از کارهای استوار است (٤٣) هرکه را خداوند [به کیفر ستمکاریاش] در گمراهی وانهد، بعد از خدا هیچ سرپرست و یاوری نخواهد داشت، ستمکاران را [در قیامت] خواهی دید که چون عذاب را ببینند میگویند: آیا راه بازگشتی [برای ما به دنیا] وجود دارد؟ (٤٤) « 487 »