چون به مردم سختی و آسیبی برسد، پروردگارشان را درحالیکه [با توجه و اخلاص] به او بازمیگردند میخوانند، سپس زمانی که رحمتی از سوی خود [چون نعمت و ثروت و رفاه] به آنان بچشاند ناگهان گروهی از آنان به پروردگارشان شرک میورزند (٣٣) تا [عاقبت به سبب شومی شرک،] در برابر آنچه به آنان دادهایم ناسپاسی کنند، پس [ای ناسپاسان! از دادههای من] برخوردار شوید که بهزودی خواهید دانست [سرانجام ناسپاسی چیست؟] (٣٤) آیا دلیل استواری بر آنان نازل کردهایم که آن دلیل، دربارۀ [حقانیت] معبودانی که [با پرستش آنها] به خدا شرک میورزند سخن میگوید؟ (٣٥) هرگاه به مردم رحمتی [چون نعمت، ثروت، امنیت و رفاه] بچشانیم مغرورانه به آن شادمان میشوند، و چون بهخاطر گناهانی که مرتکب شدهاند [اندک] آسیبی به آنان برسد [بهجای صبر و توبه] ناگهان ناامید میشوند (٣٦) آیا ندانستهاند که خداوند رزق را برای هرکه بخواهد وسعت میبخشد، و [برای هرکه بخواهد] تنگ میگیرد، بهراستی در این [حقیقت] نشانههایی [بر حکمت و تقدیر عالمانۀ خداوند] برای مردمی است که ایمان دارند (٣٧) پس [با توجه به وسعتبخشی خدا در رزق،] حقِ خویشاوند و مسکین و درراهماندۀ بیزادوتوشه را بپرداز! این [پرداخت] برای آنانکه خشنودی خداوند را میخواهند بهتر است، اینان [که حقوق مالی را میپردازند بر همۀ موانع راه سعادت] پیروزند (٣٨) آنچه [از اموال و اجناس] که به رِبا میدهید تا [بهره شما] در اموال مردم فزونی یابد، نزد خداوند فزونی [و برکت] نمییابد، و آنچه از زکات [به اهلش] میپردازید و بهوسیلۀ آن خشنودی خدا را میخواهید [مایۀ فزونی است]، پس این زکاتدهندگان هستند که [مال و بهره خود را] دوچندان میکنند (٣٩) خداوند است که شما را آفرید، سپس به شما روزی بخشید، آنگاه شما را میمیرانَد، پس از آن حیاتتان میدهد، آیا از معبودان شما کسی هست که چیزی از این کارها را انجام دهد؟ او منزّه و برتر است از اینکه به او شرک ورزند (٤٠) در خشکی و دریا به سبب آنچه [از اعمال زشت] که مردم به دست خود مرتکب شدند تباهی و فتنه آشکار شده است، در نتیجه خداوند [آثار تلخ و آزاردهندۀ] برخی از گناهانی را که مرتکب شدهاند به آنان میچشاند تا [از تباهی و فتنه] بازگردند (٤١) « 408 »